معنی کوهسارات - جستجوی لغت در جدول جو

کوهسارات

لغت نامه دهخدا

کوهسار

(پسرانه)

جایی که دارای کوههای متعدد است

فرهنگ نامهای ایرانی

کوهسار

کوهستان، جایی که در آن کوه بسیار باشد، کوهسار

فرهنگ فارسی عمید

کوهساران

کوهستان، کهستان، کوهسار، کهساره، (آنندراج)، کوهستان، (فرهنگ فارسی معین) :
همه کوهساران پر از مرد و زن
همی آفرین خواندندی به من،
فردوسی،
راهرو را بال و پرواز است سختیهای دهر
کوهساران می شود سنگ فسان این سیل را،
صائب (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

کوه ارال

(اَ)

کوهی است هذیل را. (معجم البلدان) (دائره المعارف بستانی) ، دستۀ زبانهائی که در ارام بدان تکلم میکردندو آن از شعب السنۀ سامیه است و به دو لهجه تقسیم میشود: کلدانی (لهجۀ شرقی) و سریانی (لهجۀ غربی)

لغت نامه دهخدا

کوهساره

(رَ / رِ)

کوهسار. (ناظم الاطباء). رجوع به کوهسار شود

لغت نامه دهخدا

کوهپرات

(هَِ)

یکی از دهستانهای کجور که در شهرستان نوشهر واقع است. این دهستان در قسمت شمال غربی کجور و شمال دهستان زانوس رستاق قرار دارد و از 16 آبادی تشکیل شده است. مرکز دهستان کوهپر پایین و قرای مهم دیگر آن عبارت از اویل و نیمور است و در حدود 3هزار تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3)

لغت نامه دهخدا

کوهسار

کوهساران، کوهستان، کهساره، کهستان، (آنندراج)، کوهساره، کشوری که در آن کوه بسیار باشد، (ناظم الاطباء)، (از: کوه + سار، سر، پسوند مکان) تحت لفظ به معنی ناحیۀ کوه، کوهستانی، کوهستان، ناحیه ای که در آن کوه باشد، (حاشیۀ برهان چ معین)، کهسار:
بیامد دمان سوی آن کوهسار
که افکندۀ خود کند خواستار،
فردوسی (شاهنامه چ بروخیم ج 1 ص 137)،
بپرسید دیگر که بر کوهسار
یکی شارسان یافتم استوار،
فردوسی (ایضاً ص 209)،
دگر شارسان از بر کوهسار
سرای درنگ است و جای شمار،
فردوسی (ایضاً ص 210)،
و امسال پیش از آنکه به ده منزلی رسد
اندرکشید حله به دشت و به کوهسار،
فرخی،
بر سر افکندی نهنگان را به خشت از قعر آب
سرنگون کردی پلنگان را به تیر از کوهسار،
فرخی،
بر کاخهای او اثر دولت قدیم
پیداتر است از آتش بر تیغ کوهسار،
فرخی،
نقش و تماثیل برانگیختند
از دل خاک و دو رخ کوهسار،
منوچهری،
ابر آزاری برآمد از کنار کوهسار
باد فروردین بجنبید از میان مرغزار،
منوچهری،
این یکی گل برد سوی کوهسار از مرغزار
وآن گلاب آورد سوی مرغزار از کوهسار،
منوچهری،
اندر پناه عدل تو هستند بی گزند
از چرغ و باز و شاهین، کبکان کوهسار،
امیرمعزی،
تا باغ زردروی شد از گشت روزگار
بر سر نهاد تودۀ کافور کوهسار،
امیرمعزی،
تا برآمد جوشن رستم به روی آبگیر
زال زر بازآمد و سر برکشید از کوهسار،
امیرمعزی،
به کوهسار و بیابانی اندرآوردیم
جمازگان بیابان نورد که کوهان،
انوری (از آنندراج ذیل کوهان)،
همچون فلک معلقی استاده بر دو قطب
قطب تو میخ و میخ زمین گشته کوهسار،
خاقانی،
بیخ جهان عدل توست بیخ فلک نفس کل
میخ زمان عدل توست میخ زمین کوهسار،
خاقانی،
کشیده بر سر هر کوهساری
زمردگون بساطی مرغزاری،
نظامی (خسرو شیرین چ وحید ص 56)،
و رجوع به کهسار شود، کوهستان (از فرهنگ فارسی معین)، کوهپایه، (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

کوهساران

کوهستان: راهرو را بال و پرواز است سختیهای دهر کوهساران میشود سنگ فسان این سیل را. (صائب)

فرهنگ لغت هوشیار

کوهسار

کهستان، کوهساره، کوهستان، ناحیه کوه

فرهنگ لغت هوشیار

کوهسار

((هْ))

کوهپایه

فرهنگ فارسی معین

کوهساری

از طوایف ساکن در منطقه ی کتول

فرهنگ گویش مازندرانی

معنی کوهسارات - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما