- کمکام (کَ)
کوتاه گرداندام. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)
معنی کمکام - جستجوی لغت در جدول جو
- کمکام (کَ)
دارویی است که آن را به عربی افواه الطیب و ضرو خوانند و آن نوعی از درخت بلوط است و در کوهستان یمن بسیار می باشد و صمغ آن را صمغ الکمکام خوانند و بعضی گویند پوست بیخ آن درخت و بعضی دیگر گویند کمکام صمغ آن درخت است. (برهان) (آنندراج). بنه. ضرو. (فرهنگ فارسی معین). و گویند کمکام برگ درخت صمغ ضرو است که کمکام خوانند. (ابن البیطار، یادداشت به خط مرحوم دهخدا). برگ بطم، و بعضی گویند پوست بطم است و بعضی گویند علک بطم است. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) ، صمغی است یا حسن لبه که شلم درخت ضرو است. (منتهی الارب). شکم درخت ضرو و یاپوست آن درخت. (ناظم الاطباء). صمغ درخت بنه. مصطکی. صمغ الکمکام. (فرهنگ فارسی معین) : صمغش را کمکام خوانند و آن... مانند لادن خوشبوی است و در عطریات بکار دارند. (نزهه القلوب)
- کمکام
این واژه را معین تازی دانسته کمکام تازی به آرش گرداندام یا خپله است به آرش بنه یا ازدوی بنه پارسی است ضرو، مصطکی صمغ الکمکام
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(کَ)
لغت نامه دهخدا
دهی است از دهستان دودانگۀ ناحیۀ هزارجریب مازندران. (از سفرنامۀ مازندران رابینو ص 122 و ترجمه آن ص 164)
کوه کن بود. (لغت فرس چ اقبال ص 397) :
به کوه اندرون گفت کمکان ما
بیاو بکن بگسلد جان ما.
رودکی (از لغت فرس ایضاً)
به کوه اندرون گفت کمکان ما
بیاو بکن بگسلد جان ما.
رودکی (از لغت فرس ایضاً)
(کِ)
لغت نامه دهخدا
آنچه بدان دهان شتر را بندند تا نگزد. (منتهی الارب) (آنندراج، ذیل کمامه) (ناظم الاطباء). چیزی که با آن دهان شتر را بندند تا نگزد یا دهان گاو را بندند تا نخورد. (از اقرب الموارد). پوزه بند. پتفوزبند. دهن بند. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) ، توبرۀ اسب و مانند آن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). ج، اکمّه. (ناظم الاطباء). و رجوع به کمامه شود
جمع واژۀ کم ّ. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به کم ّ شود، جمع واژۀ کمامه. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). و رجوع به کمامه شود
جمع واژۀ کم ّ. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به کم ّ شود، جمع واژۀ کمامه. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). و رجوع به کمامه شود
(کَ مَ دَ)
لغت نامه دهخدا
از دیه های دینور است و سلفی گفت از ابویعقوب یوسف بن احمد بن زکریای کمامی شنیدم که کمام آبادیی از اعمال دینور است. (از معجم البلدان)
(کُ کَ)
لغت نامه دهخدا
بلادی است در اول ساحل دریا متصل به ارض چین و از قلمرو بلهر است. (از اخبار الصین و الهند ص 12)
(صَ غُلْ کَ)
لغت نامه دهخدا
دارویی است که از یمن آرند و زنان از جهت فربهی بکار دارند و این دارو را ضرو نیز گویند. (ذخیرۀ خوارزمشاهی). حصی لبان. رجوع به ضرو شود
پوز بند، توبره شمشیر کند، سالمند تنگدست، اسب کند رو، زبان کند، مردم بیچیز نوعی از کندر صمغ یمنی