معنی کسبر در لغت نامه دهخدا

منسوب به کسب. آنچه شخصی از کسب و ورز و جد و جهد تحصیل کرده باشد. (ناظم الاطباء). مکتسب. (یادداشت مؤلف). آنچه به وسیلۀ سعی و کوشش و مهارت بدست آرند. مقابل فطری. (فرهنگ فارسی معین) :
شاه را ایران و توران کسبی و میراثی است
کسبی از تیغ و فرس میراثی از افراسیاب.
سوزنی.
محبت یا فطری بود یا کسبی. (اوصاف الاشراف). رجوع به کسب شود، روسپی و فاحشه و قحبه. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

کسبه

ابن عرس است. (فهرست مخزن الادویه)

لغت نامه دهخدا

کسبه

(کُ بَ / بِ)

کسب. کنجاره را گویند و آن باقیمانده و ثفل تخمهایی باشد که روغن آن را گرفته باشند. (برهان). ثفل چیزی باشد روغن گرفته. (انجمن آرا) (از آنندراج). کنجاره. (جهانگیری) (صحاح الفرس). کنجار. (صحاح الفرس). آنچه از چیزی بر جای ماند آنگاه که روغن آن بیرون کنند چون کنجد و بادام و کرچک و امثال آن. کنجاله. کنجال. (یادداشت مؤلف). رجوع به کسب شود

لغت نامه دهخدا

کسبه

(کَ سَ بَ)

جمع واژۀ کاسب. (ناظم الاطباء) (یادداشت مؤلف). مردمان کاسب ورزنده. (ناظم الاطباء). پیشه وران. رجوع به کاسب شود

لغت نامه دهخدا

کسبه

(کَ بَ)

از اعلام ماده سگان است. (منتهی الارب). علم است مر ماده سگ و یا ماده گرگ را. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

کسبه

(کَ بَ)

جایی است (به ماوراءالنهر) با کشت و برز بسیار. (حدود العالم). قریه ای است از قرای نسف دارای منبر و بازار و نسبت بدان کسبوی باشد. (یادداشت مؤلف) (از معجم البلدان) :
از فعل زشت و سیرت ناخوب همسری
با دیو ابوالمظفرخرکنک کسبوی
با دیو ابوالمظفر کسبه بحق و داد
سیب دو نیم کرده و گوز دو پهلوی.
سوزنی.
رجوع به کسپه شود

لغت نامه دهخدا

کسبور

(کَ)

ثمرۀ درخت بطم. حبه الخضراء. (بحر الجواهر). خنجک. بطم. (یادداشت مؤلف). رجوع به حبه الخضراء و بطم شود

لغت نامه دهخدا

کسبخ

(کُ بَ)

دهی است از دهستان حومه بخش مرکزی شهرستان رشت. جلگه و معتدل و مرطوب و 1042تن سکنه دارد و از نهر خمام که منشعب از سفید رود است آبیاری می شود. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2)

لغت نامه دهخدا

کسبج

(کُ بُ)

کنجارۀ روغن معرب کسبه است. (منتهی الارب) (آنندراج). مأخوذ از کسبۀ فارسی و به معنی آن. (ناظم الاطباء). معرب کسبه است و آن ثفل دهن سمسم است که به فارسی کنجاره نامند. (فهرست مخزن الادویه). کنجارۀ عصارۀ روغن و ثفل آن. (از اقرب الموارد). رجوع به کسبه و کسب شود

لغت نامه دهخدا

کسبت

(کِ بَ)

تپنگو و یا غلافی که حجام و یا فصاد ابزارهای خود را در آن نگاه می دارد. (ناظم الاطباء) ، قطعه ای از چرم که شخص سقا برکنار چپ خود آویزان کند و مشک آبرا به روی آن در دوش گیرد. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

کسبا

شهرکی است با نعمت میان پارس و اسباهان. (حدود العالم)

لغت نامه دهخدا

اسبر

(اِ بِ)

قصبۀ کوچکی در سنجاق بایبورد از ولایت ارضروم (ارزنهالروم) در 60 هزارگزی شمال غربی ارضروم و 87 هزارگزی شمال شرقی بایبورد درساحل راست چوروق صو. قریب 1000 تن سکنه دارد. در زمانهای قدیم شهری بزرگ و مشهور بوده. مورخین رومی آنراهیسیراتیس و جغرافیون عرب بلفظ اسبیرین نامیده اند. قضای اسیر یکی از قضاهای چهارگانه ای است که سنجاق بایبورد را تشکیل میدهند و آن قسمتی از وادی چوروق صو را شامل است. این قطعه بغیر از مرکز دارای 134 قریه میباشد. عده خانه های آن به 5281 باب و نفوسش به 32017 تن بالغ میشود. 116 جامع و مسجد و 40 مدرسه و 119 مکتب صبیان و 19 کلیسا و صومعه و 636 دکان و 2 کاروانسرا و 178 آسیا دارد. محصولات ارضیه آن عبارت است ازحبوبات متنوعه و انواع میوه و عمده صنایع محلیۀ آن گلیم بافی و قالیچه بافی است. (قاموس الاعلام ترکی)

لغت نامه دهخدا

کسار

(کِ)

دهی است از دهستان حومه بخش مرکزی شهرستان رشت. جلگه و معتدل است. و243تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2)

لغت نامه دهخدا

کسبرو

(کَ سِ)

بیخ رستنی هندی است که در آبها مثل نیلوفر بروید. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

کسبره

(کُ بُ / بَ رَ)

گشنیز. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). گشنیز و آن رستنی باشد معروف که تازۀ آن را در آش بیمار کنند و خشک آن را با نبات بسایند و بخورند. گویند چهل آب گشنیز مهلک و کشنده است. (از برهان). کزبره. (فهرست مخزن الادویه)

لغت نامه دهخدا

کابر

بزرگ

فرهنگ لغت هوشیار

مسبر

نگرید به مسبار

فرهنگ لغت هوشیار

کسار

کساره خرده ها ریزه ها شکننده

فرهنگ لغت هوشیار

کسبه

جمع کاسب، پیشه وران

فرهنگ لغت هوشیار

کسبی

کسبی در فارسی گرفتنی رو در روی گونه ای، پیشه وریک منسوب به کسب آنچه بوسیله سعی و کوشش و مهارت بدست آرند مقابل فطری: (محبت یا فطرتی بود یا کسبی)، (اوصاف الاشراف)

فرهنگ لغت هوشیار

کسور

جمع کسر، پاره های اعداد و مانند نصف و ثلث و ربع، کسرها و عددهای کسری، کمی ها و نقصانها

فرهنگ لغت هوشیار