معنی کحوص - جستجوی لغت در جدول جو

کحوص

لغت نامه دهخدا

(اَ وَ)

مرد که دنبالۀ چشم وی یا دنبالۀ یک چشم وی تنگ باشد. تنگ چشم. تنگ گوشۀچشم. (زوزنی). آنکه یک چشم تنگتر از دیگری دارد. چشم دوردرافتاده. مؤنث: حوصاء. ج، حوص

لغت نامه دهخدا

احوص

(اَ وَ)

از اعلام مردان عرب است. ج، احاوص

لغت نامه دهخدا

احوص

(اَ وَ)

ابن محمد بن عاصم بن عبدالله بن ثابت بن ابی الافلح. ابوعبیدالله مرزبانی در الموشح از او روایت کرده است. رجوع به الموشح چ مصر ص 159، 164، 187، 189، 231، 301 شود
عبدالله. از قدمای شعرای عرب و هجّاء است. و او را دیوانی است

لغت نامه دهخدا

فحوص

(فُ)

جمع واژۀ فحص. رجوع به فحص شود

لغت نامه دهخدا

کحوف

(کُ)

اعضاء. کحف واحد آن است. (منتهی الارب). اعضاء و هی القحوف. (از اقرب الموارد). رجوع به کحف شود

لغت نامه دهخدا

شحوص

(شَ)

ماده شتر لاغر از تب و ماندگی. (منتهی الارب) ، ماده گوسپند لاغر و مانده. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

کیوص

(زَ)

کیص. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (آنندراج). رجوع به کیص شود

لغت نامه دهخدا

نحوص

(نَ)

خر مادۀ بی شیر و بی بچه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، شتر مادۀ نیک فربه. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). ناقۀ سخت فربه. (از اقرب الموارد) ، ناقه ای که از فربهی آبستن نشود. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). ج، نحص

خر مادۀ بی شیر و بی بچه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، شتر مادۀ نیک فربه. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). ناقۀ سخت فربه. (از اقرب الموارد) ، ناقه ای که از فربهی آبستن نشود. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). ج، نُحُص

لغت نامه دهخدا

نحوص

(عَ یَ)

نیک فربه گردیدن. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). سخت فربه شدن. (از اقرب الموارد). سخت فربه شدن ناقه، یا فربهی مانع آبستنی وی شدن. و آن را نحوص و نحیص گویند. (المنجد) ، ادا کردن از حق کسی. (آنندراج) (از منتهی الارب). رجوع به نحص شود

نیک فربه گردیدن. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). سخت فربه شدن. (از اقرب الموارد). سخت فربه شدن ناقه، یا فربهی مانع آبستنی وی شدن. و آن را نَحوص و نحیص گویند. (المنجد) ، ادا کردن از حق کسی. (آنندراج) (از منتهی الارب). رجوع به نحص شود

لغت نامه دهخدا

حوص

جمع واژۀ احوص، آنان که گوشۀ چشم ایشان تنگ باشد

لغت نامه دهخدا

کحص

(کَ)

گیاهی است که دانۀ آن به عین الجراد ماند. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

کحص

(رَ فَ)

بازکاویدن از پای خود. (منتهی الارب). فحص. (از اقرب الموارد). رجوع به فحص شود

لغت نامه دهخدا