معنی کافی در فرهنگ فارسی عمید

آنکه یا آنچه شخص را از کسی یا چیزی بی نیاز می سازد، بی نیاز کننده، بسنده، لایق، کارآمد

معنی کافی در لغت نامه دهخدا

لقب شیخ محمد بن یوسف، او راست ’الحصن والجنه علی عقیده اهل السنه’ شرحی است بر کتاب غزالی در پند و نصیحت و در 1324 در بولاق ضمیمه السیف الیمانی طبع شده است، (از معجم المطبوعات 1547)

معنی کافی در لغت نامه دهخدا

یکی از کتابهای چهارگانه یا اصول اربعۀ مذهب شیعه که روایتهای شیعه در آن فراهم آمده، مؤلف این کتاب محمد بن یعقوب کلینی است و در 329 هَ، ق، درگذشته است، (فهرست کتاب خانه دانشگاه ج 2)

معنی کافی در لغت نامه دهخدا

نامی از نامهای خدای تعالی

معنی کافی در لغت نامه دهخدا

بسنده و بی نیاز کننده، (غیاث) (آنندراج) (ناظم الاطباء)، وافی، شافی، حسب: ترتیبی و نظامی نهاده که سخت کافی و شایسته، (تاریخ بیهقی ص 382)،، کف کافیش بحری از جود است، طبع صافیش گنجی از حکم است،، مسعودسعد،، اهل تمیز را اندک از بسیار کافی بود، (ترجمه تاریخ یمینی ص 257)،، پس فرستاد آن طرف یک دو رسول، حاذقان وکافیان بس عدول،، مولوی،، کاف کافی آمد از بهر عباد، صدق وعده کهیعص،، مولوی،، گفت ای ملک نشان خرد کافی آن است که به چنین کارها تن درندهد، (گلستان)،،، کاردان، پسندیده کار: خواجه گفت مردی با دیدار نیکو و کافی است، (تاریخ بیهقی ص 342)، ما تو را آزموده ایم و در همه کارها شهم و کافی و معتمد یافته، (تاریخ بیهقی ص 395)، و او را برانگیخت پی کاری که وی برای آن کافی است، (تاریخ بیهقی ص 311)، به حکم آنکه این وزیر مردی کافی بود و کارها تمام ضبط کرده امراء از وی پیش والی سعایت کردند، (جوامعالحکایات)، ما را خردمندی کافی باید که تدبیر مملکت را شاید، (گلستان)، پیشکار، کارگزار، (غیاث) (آنندراج)، وزیر، دبیر، متصدی خراج و جزیت: و سیم کافی ناصح که خراج و جزیت بر وجه استقصاء بستاند، (کلیله و دمنه)،، باده همه کافیان عالم، بر یاد کفایت تو خوردند،، مسعودسعد،،، ضمان کننده، (غیاث) (آنندراج)، ضامن، مجازاً دانا، (غیاث) (آنندراج)، کارنده، (غیاث) (آنندراج)