معنی کارلس - جستجوی لغت در جدول جو

کارلس

لغت نامه دهخدا

کاررس

آنکه به کاری برسد، کسی که به کاری رسیدگی می کند

فرهنگ فارسی عمید

کارلا

نام کوهی که معبد معروف بودائی بالای آن واقع است و سابقاً ’کارلی’ خوانده میشد، (از یشتها، تفسیر استاد پورداود ج 2 ص 32)

لغت نامه دهخدا

کاروس

امپراطور روم که امپراطوری او پس از قتل ’پروبوس’ توسط سربازان اعلام گردید وی جهانداری فعال و مجرب بودو از سال 282 تا 283 میلادی حکومت کرد، کریستن سن نویسد:در زمان سلطنت وهرام دوم (293 - 276 میلادی) پسر وهرام اول مجدداً جنگ ایران و روم درگرفت، کاروس قیصر روم تا تیسفون پیش آمد اما در اثر مرگ ناگهانی او رومیان عقب نشستند و در سال 283 معاهده منعقد شد که بموجب آن ارمنستان و بین النهرین بتصرف رومیان درآمد، واگذاری این دو ایالت از طرف شاهنشاه در وقتی که دشمن ضعیف شده بود بی علت نبود زیرا که در این وقت خبر طغیان خطرناکی را در مشرق کشور شنید و مجبور به مصالحه با رومیان گردید، (ایران در زمان ساسانیان چ 2 ص 252)

لغت نامه دهخدا

کاررس

(سَ)

آنکه بکار رسد. کسی که کار راه اندازد

لغت نامه دهخدا

کاسلس

(لِ)

اسم یونانی جوز است. (تحفۀ حکیم مؤمن). کاسلیس. (فهرست مخزن الادویه)

لغت نامه دهخدا

کارس

(رِ)

نام دهاتی در سه راه اسکندر بین شوش و همدان بروایت دیودور. (از ایران باستان ج 2 ص 1901)