معنی چوچو - جستجوی لغت در جدول جو

چوچو

لغت نامه دهخدا

چچو

پستان زن یا حیوان ماده

فرهنگ فارسی عمید

چوچونچه

نوعی پارچۀ سفید لطیف و نازک که از آن لباس تابستانی می دوزند

فرهنگ فارسی عمید

چوچوله بهم زن

خانم باز. متمایل به معاشرت و خفت و خیز با زنان بدکاره و این ترکیب از تصنیفی در همین زمینه اقتباس شده است که گوید:
علی چینی بندزنم من
چوچوله بهم زنم من.
(فرهنگ لغات عامیانه تألیف سیدمحمدعلی جمال زاده)

لغت نامه دهخدا

چوچونچه

(چَ / چِ)

قسمی کتان. قسمی جامۀ کتانی که به روسیه کنند. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

چوچ

بزبان گرمسیری ایران اراک را گویند که درخت مسواک است و شبیه است بدرخت انار و گل آن مایل به سرخی مانند انگور، (آنندراج) (انجمن آرا) (از مخزن الادویه)، رجوع به چوج شود

لغت نامه دهخدا

چچو

(چُ)

پستان را گویند اعم از پستان انسان و حیوانات. (برهان) (آنندراج). پستان را گویند و آنرا بهندی ’چوجی’ خوانند. (جهانگیری). پستان آدمی ودیگر جانوران. (ناظم الاطباء). رجوع به پستان شود

لغت نامه دهخدا

چوچوله

(لَ / لِ)

اندام کوچکی که نعوظ میکند و در قسمت جلو شرم زن قرار گرفته است. این اندام در زن و سایر پستانداران ماده به یک وضع و شکل جایگزین شده و از دو جسم غاردار غیر اسفنجی تشکیل شده است که بجا و مانند شرم مرد است. از نظر جنین شناسی در هفتۀ هفتم برآمدگی تناسلی دراز و استوانه ای میشود. در قاعده آن مجرای ادرار وسینوس اوروژنیتال از خارج بسته میشود. اما در زن برآمدگی تکمه مانند تناسلی به چوچوله بدل میشود و سینوس اوروژنیتال بازمیماند و تشکیل دهلیز را میدهد. این عنصر مرکز احساسات شهوانی است. رجوع به چچله شود

لغت نامه دهخدا

کوچو

پسر اوکتای قاآن بن چنگیز، (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)، اوکتای بمناسبت علاقه ای که به کوچو پسر سوم خود داشت، او را در ایام حیات ولیعهد خویش قرار داد، ولی کوچو قبل از فوت پدر درگذشت و اوکتای پسر او شیرامون را که طفلی خردسال بود به این مقام برگزید، (از تاریخ مغول اقبال ص 151)، رجوع به تاریخ جهانگشای جوینی ج 1 حاشیۀ ص 206 شود

لغت نامه دهخدا

چوچه

(چَ / چِ)

بمعنی چوبه است. (از جهانگیری). چوبی باشد که بدان خمیر نان را تنک سازند. (برهان) (آنندراج) (ناظم الاطباء). رجوع به چوبه شود. تیرک دیرک، جوزه و چوزه، قو. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

چوچم

(چُ)

نوعی کفش که درویشان بر پای کنند. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

چوتو

دهی است از دهستان ناروئی بخش شیب آب شهرستان زابل، دارای 170 تن سکنه، آب آن از رودخانه، محصولش غلات و لبنیات است، (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا