معنی چوچ - جستجوی لغت در جدول جو

اندام کوچکی که نعوظ میکند و در قسمت جلو شرم زن قرار گرفته است. این اندام در زن و سایر پستانداران ماده به یک وضع و شکل جایگزین شده و از دو جسم غاردار غیر اسفنجی تشکیل شده است که بجا و مانند شرم مرد است. از نظر جنین شناسی در هفتۀ هفتم برآمدگی تناسلی دراز و استوانه ای میشود. در قاعده آن مجرای ادرار وسینوس اوروژنیتال از خارج بسته میشود. اما در زن برآمدگی تکمه مانند تناسلی به چوچوله بدل میشود و سینوس اوروژنیتال بازمیماند و تشکیل دهلیز را میدهد. این عنصر مرکز احساسات شهوانی است. رجوع به چچله شود

لغت نامه دهخدا

چوچوله بهم زن

خانم باز. متمایل به معاشرت و خفت و خیز با زنان بدکاره و این ترکیب از تصنیفی در همین زمینه اقتباس شده است که گوید:
علی چینی بندزنم من
چوچوله بهم زنم من.
(فرهنگ لغات عامیانه تألیف سیدمحمدعلی جمال زاده)

لغت نامه دهخدا

چوچونچه

(چَ / چِ)

قسمی کتان. قسمی جامۀ کتانی که به روسیه کنند. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

چوچکک

(چَ کَ)

صورتی از چوچگک است بمعنی جوجۀ کوچک. فروخ. (از حاشیۀ فرهنگ اسدی نخجوانی) :
ای چوچکک بسال و ببالا بلند زه
ای با دو زلف تافته چون دو کمند زه.
طاهر فضل (از حاشیه فرهنگ اسدی).
رجوع به چوچگک شود

لغت نامه دهخدا

چوچم

(چُ)

نوعی کفش که درویشان بر پای کنند. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

چوچه

(چَ / چِ)

بمعنی چوبه است. (از جهانگیری). چوبی باشد که بدان خمیر نان را تنک سازند. (برهان) (آنندراج) (ناظم الاطباء). رجوع به چوبه شود. تیرک دیرک، جوزه و چوزه، قو. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

چوچو

خلال دندان، دندان کاو، این کلمه در رشت و بندر انزلی متداولست، (یادداشت مؤلف)
گنجشک و عصفور است، چغو، چغوک، (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا