معنی چوپان در فرهنگ فارسی عمید

کسی که گوسفندان را به چراگاه می برد، نگهبان گلۀ گوسفند، رمه بان، رمه یار، رامیار، رمیار، شبان

معنی چوپان در لغت نامه دهخدا

هم ریشه شبان در پهلوی شوپان در جغتایی کوپان (با واو مجهول) و چوبان (با واو مجهول و باء)، (حواشی برهان چ معین)، نگهبان گوسفندان و گاوان، کسی که نگاهبان گوسفندان است، نامهای دیگرش گله بان و شبان است، مؤلف سراج اللغات احتمال غالب به ترکی بودن این کلمه داده لیکن در فارسی بودن آن شک نیست چه چوپان و شبان از یک ریشه است، ’پان’ و ’بان’ بمعنی نگاه دارنده است و ’چ ’’ش’ مبدل هم هستند، در اوستا ’پسو’ بمعنی حیوانات اهلی است، در سنسکریت ’پشو’ بهمان معنی است، پس اصل لفظ بمعنی نگاهدارندۀ حیوانات اهلی است و در پهلوی این کلمه شپان است، (فرهنگ نظام)، گله بان، (غیاث اللغات)، شپان گوسفندان، (شرفنامۀ منیری)، چوپان و شپان و گله دار، (ناظم الاطباء)، چپان، شبان، گله بان، رمه یار و رمه بان، پاده بان، گوسفندچران، راعی، بمعنی حارس و حافظ است، (یادداشت مؤلف)، نگهبان گلۀ گوسفند و گاو:، ستمکاره چوپان بدشت قلو، همانا نبرد بدانسان گلو،، فردوسی،، بشدکرد چوپان و دو کره تاز، ابا زین و پیچان کمندی دراز،، فردوسی،، ز چوب زهر چون چوپان خبر داشت، چراگاه گله جای دگر داشت،، نظامی،، گوسپند از برای چوپان نیست، بلکه چوپان برای خدمت اوست،، سعدی (گلستان)،، گر نشوی گرگ ز چوپان چه غم، ور نکنی ظلم ز سلطان چه غم،، خواجو،، باشۀ عدلش شده با پشه خویش، گرگ بدورش شده چوپان میش،، خواجو،، در زمانش بره بردعوی خون مادران، گرگ را بگرفته گردن پیش چوپان میبرد،، سلمان (از شرفنامۀ منیری)،، و آن رمۀ آهو که نزدیک تو آمدند چوپان ایشان من بودم، (انیس الطالبین نسخۀ خطی کتاب خانه مؤلف ص 219)،، - امثال:، اجل سگ که رسد نان چوپان خورد،، چوپان بد داغ پیش آورد، :، امیرا به سوی خراسان نگر، که سوری همی بند و ساز آورد، اگر دست شومش بماند دراز، به پیش تو کار دراز آورد، هر آن کار کان را بسوری دهی، چو چوپان بد دوغ بازآورد،، ابوالفضل جمحی (از تاریخ بیهقی)،، و در تاریخ بیهقی کنیۀ این شاعر ابوالمظفر ضبط شده و شعر نیز بصورت ذیل مکتوب است:، امیرا بسوی خراسان نگر، که سوری همی مال و ساز آورد، اگر دست ظلمش بماند دراز، به پیش تو کاری دراز آورد، هر آن مملکت کآن بسوری دهی، چو چوپان بد داغ بازآورد،، هر دو کلمه داغ و دوغ در این مثل بی تناسب نیست و داغ به ذوق نزدیکتر است، چه رسم بر این رفته است که هرگاه در مسافتی دور که نقل لاشه عادتاً صعب باشد چون حیوانی سقط شود خربنده یا ساربان یا شبان داغ حیوان را بریده و بصاحب آن میبرد تا ظاهر شود که حیوان مرده است و آنرا نفروخته اندو البته مواشی چوپان بد بعلت عدم مواظبت کامل بیشترتلف میشود، (امثال و حکم ج 3 ص 1423 و 1424)، چوپان خائن گرگ است،،، گله بان اسبان، (شرفنامۀ منیری)، یلخی دار، (یادداشت مؤلف)، ایلخی دار:، به رستم چنین گفت چوپان پیر، که ای مهتر اسب کسان رامگیر،، فردوسی،، نماند ایچ در دشت اسبان یله، بیاورد چوپان بمیدان گله،، فردوسی،، رجوع به شبان شود

معنی چوپان در لغت نامه دهخدا

امیر چوپان از امرای بنام زمان سلطنت ابوسعید بهادرخان که خود و چهار پسرش دمشق خواجه، تیمورتاش، امیرحسن و امیرمحمود، مصدر مهمترین کارهای لشکری و کشوری سلطان ابوسعید بودند، چون امیر چوپان دختر خود بغدادخاتون را بسال 723 هجری قمری به امیر شیخ حسن ایلکانی داده بود، ابوسعید که در این تاریخ بیست سال بیشتر نداشت سخت شیفته و دلباخته بغدادخاتون شد، بموجب یاسای چنگیزی هر زنی که منظور نظر خان قرار گیرد شوهرش باید او را رها کند و بخدمت خان بفرستد، ابوسعید پنهانی کسی را پیش امیر چوپان فرستاد تا راز او را با وی در میان گذارد، امیر چوپان سخت متغیر شد و برای آنکه ابوسعید از سودای خود دست بردارد بغداد خاتون را با شوهرش به قراباغ روانه کرد، ابوسعید چون بی میلی امیر چوپان را دریافت بدو خشم گرفت تا آنجا که دمشق خواجه پسر امیر چوپان را بکشت امیرچوپان بر اثر بیوفائی امرای همراهش و پیوستن آنها باردوی ایلخانی مجبور شد که بملک غیاث الدین پناه برد اما ملک غیاث الدین بفرمان ابوسعید امیر چوپان را کشت، امیر چوپان پیش از آنکه کشته شود از ملک غیاث الدین سه خواهش کرد: یکی آنکه سرش را از تن جدا نکند و یک انگشتش را که دو سر دارد جدا سازد و بنشانی پیش ابوسعید بفرستد، دوم آنکه پسر خردسالش جلاوخان را نکشد، سوم آنکه نعش او را بمدینه طیبه بفرستد، ملک غیاث الدین این خواهش ها را از امیر چوپان پذیرفت، امیر چوپان را کشت و انگشت او را بنشانی پیش ابوسعید فرستاد و آن نشانی در محرم سال 728 هجری قمری در قراباغ باردوی سلطان رسید، سپس ابوسعید شیخ حسن جلایر را مجبور کرد تا بغدادخاتون را طلاق گوید و به این ترتیب به آرزوی دیرینه رسید و بغداد خاتون بلقب خداوندگار ملقب گردید ... امیر چوپان مردی بود مسلمان و عادل و خیرخواه ابنیه خیر در راه مصر و شام بسیار بناکرده است در خدمت اولجایتو و ابوسعید همیشه به اخلاص و صدق قدم برمیداشت و قسمت مهمی از رونق سلطنت این دو ایلخان از برکت کفایت او و پسرانش بود، لیکن ساده لوحی بر مزاجش غالب بود، (تاریخ مغول تألیف عباس اقبال صص 334-339)، و نیز رجوع به رجال حبیب السیر و ذیل جامع التواریخ رشیدی، تاریخ عصر حافظ ج 1 و نزهه القلوب ج 3 شود

معنی چوپان در فرهنگ فارسی معین

نگهبان گله گوسفند و گاو، شبان

معنی چوپان در فرهنگ واژه مترادف متضاد

پاده بان، راعی، رمه بان، شبان، گله بان، رمه یار

معنی چوپان - جستجوی لغت در جدول جو

چوپان

فرهنگ فارسی عمید

چوپان

لغت نامه دهخدا

چوپان

لغت نامه دهخدا

چوپان

فرهنگ لغت هوشیار

چوپان

فرهنگ فارسی معین

چوپان

فرهنگ واژه مترادف متضاد

چونان

مثل، مانند، آن چنان، آن سان، (حرف، قید) چنان که، همان سان که، برای مثال بجوی مهر من ای نوبهار حسن که من / به کارت آیم چونان به مهرگان آتش (رشیدوطواط - لغتنامه - چونان)

فرهنگ فارسی عمید

چوگان

چوب گوی زنی که دستۀ آن راست و باریک و سر آن اندکی پهن و خمیده است، چوب سرکج، نوعی ورزش دسته جمعی که بازیکنان سوار بر اسب، سعی می کنند به وسیلۀ چوبی مخصوص توپ را وارد دروازه کنند، چوگان بازی

فرهنگ فارسی عمید

نوپان

سبدی که از شاخه های بید می بافتند

فرهنگ فارسی عمید

چوکان

از قرای بلوک خواجۀ فارس است، (مرآت البلدان ج 4 ص 289)

معنی چوپان - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما