معنی پیرقلی - جستجوی لغت در جدول جو

پیرقلی

لغت نامه دهخدا

شیرعلی

(پسرانه)

مرکب از شیر (شجاع) + علی (بلند مرتبه)، نام طایفه ای از طوایف کهگیلویه

فرهنگ نامهای ایرانی

خیرعلی

(پسرانه)

خیری که از علی (ع) رسیده است، آنکه خیر و نیکی اش چون خیر و نیکی علی (ع) است

فرهنگ نامهای ایرانی

پیروزی

کامیابی، چیرگی، فتح وغلبه، چیره شدن بر دشمن

فرهنگ فارسی عمید

پیرولی

(وَ)

امیر پیرولی، برادر امیرولی و امیرخسروشاه، از یاران سلطان محمود میرزا فرزند سلطان ابوسعیدگورکانی. (حبیب السیر چ خیام ج 4 ص 191، 194، 294)

لغت نامه دهخدا

پیرعلی

(عَ)

دهی از دهستان دول بخش حومه شهرستان ارومیه. واقع در 35هزارگزی جنوب خاوری ارومیه و پانصدگزی باختر شوسۀارومیه به مهاباد. جلگه، معتدل، مالاریائی. دارای 62تن سکنه. آب آن از قنات و چشمه. محصول آنجا غلات و توتون. شغل اهالی زراعت و گله داری. صنایع دستی جوراب بافی و راه آن ارابه رو است. تابستان از شوسۀ مهاباد میتوان اتومبیل برد. (فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

پیرعلی

(عَ)

خواجه پیرعلی، از ترکمانان معاصر میرزا عمر شیخ بن امیر تیمور. وی در تبریز بقتل رسیده است. (حبیب السیر چ خیام ج 3 ص 562)
ابن خواجه محمد بایزید (خواجه...، ، از معاصران میرزا بایسنقر. (حبیب السیر چ خیام ج 3 ص 596)
آق قوینلو. برادر بهاءالدین قراعثمان مؤسس سلسلۀ آق قوینلو. (از سعدی تا جامی ص 444)

لغت نامه دهخدا

پیرگلی

(گُ)

دهی از دهستان چناورد بخش آخورۀ شهرستان فریدن. واقع در 20هزارگزی جنوب خاور آخوره و 12هزارگزی راه عمومی مالرو. کوهستانی، سردسیر. دارای 413 تن سکنه. آب آن از چشمه. محصول آنجا غلات و حبوبات و تریاک و پشم و روغن. شغل اهالی زراعت و گله داری راه آن مالرو است. (فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10)

لغت نامه دهخدا

یرقلی

(یَ رَ)

گنهکار. (آنندراج) (ناظم الاطباء). و رجوع به یرق شود

لغت نامه دهخدا

پیرقلی بیک

(قُ بَ)

از اقربای یوسف بیک استاجلو. صادقی کتابدار گوید: در زمان شاه مرحوم (شاه طهماسب اول) للۀ سلطان حسین میرزا (فرزند بهرام میرزا حاکم قندهار) بود. دولتمندست شعر هم میگویدو دیوانی به اتمام رسانیده است. این بیت از اوست:
خطی عکسی گور و نور دیده کرین ایچره
مور خیلی کذری تو شدی کمرقان ایچره
این بیت فارسی هم ازوست:
ز تاب می شده غرق عرق خونخواره ای دیدم
شدم حیران، میان آب آتشپاره ای دیدم.
(ترجمه تذکرۀ مجمعالخواص ص 128)

لغت نامه دهخدا