معنی پلوباله - جستجوی لغت در جدول جو

پلوباله

لغت نامه دهخدا

آلبالو، میوۀ سرخ رنگ، گرد وکوچک با طعم ترش و مطبوع شبیه گیلاس که مصرف خوراکی دارد

آلبالو، آلی بالی، آلوی ابوعلی، درختی است خوش قامت با پوستی بسرخی مائل و برگهای بی زغب و میوۀ چند فندقی سرخ و آبدار و خوش ترش، با دمی درازتر از دم آلو و گوجه و امثال آنها و قسمی از آن میوه اش شیرین است که گیلاس نامند و رنگ میوۀ گیلاس روشن تر از آلوبالوست، و بیونانی آلوبالو را قراسیا (قراصیا) گویند:
سیب و زردآلو و آلوچه و آلوبالو
باز انجیر وزیری ّ و خیار خوشخوار،
بسحاق اطعمه،
آلوبالو چو قطرۀ خون
از بینی شاخ جسته بیرون،
مکتبی

آلبالو، آلی بالی، آلوی ابوعلی، درختی است خوش قامت با پوستی بسرخی مائل و برگهای بی زغب و میوۀ چندِ فندقی سرخ و آبدار و خوش تُرُش، با دُمی درازتر از دم آلو و گوجه و امثال آنها و قسمی از آن میوه اش شیرین است که گیلاس نامند و رنگ میوۀ گیلاس روشن تر از آلوبالوست، و بیونانی آلوبالو را قراسیا (قراصیا) گویند:
سیب و زردآلو و آلوچه و آلوبالو
باز انجیر وزیری ّ و خیار خوشخوار،
بسحاق اطعمه،
آلوبالو چو قطرۀ خون
از بینی شاخ جسته بیرون،
مکتبی

لغت نامه دهخدا

بلباله

(بَ با لَ)

سختی و شدت اندوه و غم. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

طوباله

(لَ)

میش. ج، طوبالات (و لایقال للکبش طوبال). (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

دوباله

(دُ لَ / لِ)

دارای دوبال، هواپیما که دوبال دارد. (یادداشت مؤلف)