- پستچی
مامور پست خانه، نامه رسان
معنی پستچی - جستجوی لغت در جدول جو
- پستچی (پُ)
پیک. برید. فراش. پست. نامه رسان
- پستچی
نامه رسان
- پستچی ((پُ))
نامه رسان اداره پست، مأمور پست
- پستچی
نامه رسان، چاپار
- پستچی
برید، پیک، چاپار، فراش، نامه رسان
- پستچی
۱ـ اگر خواب ببینید پستچی نامه هایی به شما می دهد، نشانه آن است که به زودی اخباری شادی بخش خواهید شنید. ، ۲ـ شنیدن صدای سوت پسیتچی در خواب، علامت مهمان ناخوانده است. ، ۳ـ اگر خواب ببینید پستچی ب آنکه نامه ای به شما بدهد از کنار خانه تان می گذرد، نشانه آن است که دچار اندوه و نومیدی خواهید شد. ، ۴ـ اگر خواب ببینید به پستچی نامه ای می دهید تا برایتان پست کند، نشانه آن است که در اثر حسادت به دیگران رنج خواهید برد. ، ۵ـ گفتگو با پستچی در خواب، علامت آن است که وارد ماجراهای رسوایی آور می شوید .
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(پَ)
لغت نامه دهخدا
پائینی. فرود. سفل. سفل. سفح. حضیض. مقابل بالا و بالائی:
چو آگاه شد رستم نامجوی
ز پستی ببالا نهادند روی.
فردوسی.
ز جنگش به پستی بپیچید (گیو) روی
گریزان همی رفت پرخاشجوی.
فردوسی.
کمی و فزونی و نیک اختری
بلندی و پستی و کندآوری.
فردوسی.
وگر خوار گیرد تن ارجمند
به پستی نهدروی، سرو بلند.
فردوسی.
چون آب ز بالا بگراید سوی پستی
وز پست چو آتش بگراید سوی بالا.
عنصری.
تا در بر هر پستی پیوسته بلندیست
تا در پس هر لیلی آینده نهاریست.
فرخی.
گه ز بالا سوی پستی بازگردد سرنگون
گه ز پستی برفروزد سوی بالا برشود.
فرخی.
آخر فزون شود که فزونی ز کاستی است
وز پستی آردش به بلندی ده و چهار.
مسعودسعد.
هدهده، فرود آوردن چیزی را از بلندی به پستی. (منتهی الارب).
- امثال:
هر پستی یک بلندی دارد.
، انحطاط. انخفاض، نشیب. قنوع. (منتهی الارب)، گودی. لحج، پستی و تک چاه و پستی وادی. (منتهی الارب)، کوتاهی. کم ارتفاعی، همواری زمین. مسطح بودن. جای مسطح، خواری. زبونی. ذلت. بی اعتباری:
ای درم از دست تو رسیده به پستی
زرّ ز بخشیدنت فتاده بخواری.
فرخی.
، دنائت. رذالت. سفالت.خست. خساست. لا ّمت. پست فطرتی. نانجیبی. ناکسی. هیچ کسی. فرومایگی. دونی:
نکند مستی دانا نخورد عاقل می
ننهد مرد خردمند سوی پستی پی.
سنائی.
، کوته نظری. تنگ چشمی
چو آگاه شد رستم نامجوی
ز پستی ببالا نهادند روی.
فردوسی.
ز جنگش به پستی بپیچید (گیو) روی
گریزان همی رفت پرخاشجوی.
فردوسی.
کمی و فزونی و نیک اختری
بلندی و پستی و کندآوری.
فردوسی.
وگر خوار گیرد تن ارجمند
به پستی نهدروی، سرو بلند.
فردوسی.
چون آب ز بالا بگراید سوی پستی
وز پست چو آتش بگراید سوی بالا.
عنصری.
تا در بر هر پستی پیوسته بلندیست
تا در پس هر لیلی آینده نهاریست.
فرخی.
گه ز بالا سوی پستی بازگردد سرنگون
گه ز پستی برفروزد سوی بالا برشود.
فرخی.
آخر فزون شود که فزونی ز کاستی است
وز پستی آردش به بلندی ده و چهار.
مسعودسعد.
هدهده، فرود آوردن چیزی را از بلندی به پستی. (منتهی الارب).
- امثال:
هر پستی یک بلندی دارد.
، انحطاط. انخفاض، نشیب. قنوع. (منتهی الارب)، گودی. لحج، پستی و تک چاه و پستی وادی. (منتهی الارب)، کوتاهی. کم ارتفاعی، همواری زمین. مسطح بودن. جای مسطح، خواری. زبونی. ذلت. بی اعتباری:
ای درم از دست تو رسیده به پستی
زرّ ز بخشیدنت فتاده بخواری.
فرخی.
، دنائت. رذالت. سفالت.خست. خساست. لا ّمت. پست فطرتی. نانجیبی. ناکسی. هیچ کسی. فرومایگی. دونی:
نکند مستی دانا نخورد عاقل می
ننهد مرد خردمند سوی پستی پی.
سنائی.
، کوته نظری. تنگ چشمی
فرودی پایینی، حضیض سفل مقابل بالا بلندی، زمین پست مقابل بلندی، گودی، نشیب قنوع، کوتاهی کم ارتفاعی، انحطاط انخفاض، خواری زبونی بیاعتباری ذلت، نانجیبی پست فطرتی ناکسی رذالت دنائت خست، تنگ چشمی کوته نظری. یا به پستی افتادن، بیچاره و مفلوک شدن
نیم تنه ی بی آستین نمدین و زمخت که چریک ها و جنگجویان پیاده
تنزّل، پایین، پستی
