معنی پرهیز در فرهنگ فارسی عمید

پرهیزیدن، حذر، احتراز، اجتناب، خویشتن داری، خودداری از انجام دادن کاری یا خوردن چیزی که ضرر داشته باشد، خودداری از حرام، پرهیز جستن: دوری کردن از کاری یا چیزی، خودداری کردن از خوردن بعضی خوراکی ها، پرهیز کردن، پرهیز شکستن: ترک پرهیز کردن، پرهیز کردن: دوری کردن از کاری یا چیزی، خودداری کردن از خوردن بعضی خوراکی ها

معنی پرهیز در لغت نامه دهخدا

حَذر. حِذر. احتراز. تحرّز. اجتناب. تجنب. خودداری. خویشتن داری. دوری. نگاه داری خود از... تَحفظ. امساک. اِتقاء. تَوَقّی. کف ّ نفس. تحمّی. احتماء. حِمیه. شحشحه:، ز بدها نبایدت پرهیز کرد، چو پیش آیدت روزگار نبرد.، فردوسی.، چهل روز با لشکر آویز بود، گهی رزم و گه روی پرهیز بود.، فردوسی.، وزو هر که داندش پرهیز به، گلوی ورا دشنۀ تیز به.، فردوسی.، چنین گفت کز دور چرخ بلند، چو خواهد رسیدن کسی را گزند، بپرهیز چون بازدارد کسی، اگر سوی دانش گراید بسی.، فردوسی.، که پرهیز از آن کن که بد کرده ای، که او را به بیهوده آزرده ای.، فردوسی.، از او گر نوشته بمن بر بدیست، نگردد بپرهیز کان ایزدیست.، فردوسی.، نوشته نگردد بپرهیز باز، نباید کشیدن سخنها دراز.، فردوسی.، بخواهد بدن بیگمان بودنی، نکاهد بپرهیز افزودنی.، فردوسی.، زمانه چو آید به تنگی فراز، همانا نگردد به پرهیز باز.، فردوسی.، چو هنگامۀ رفتن آید فراز، زمانه نگردد بپرهیز باز.، فردوسی.، از بخیلی چنان کند پرهیز، که خردمند پارسا ز حرام.، فرخی.، نکوروئی نکوخوئی نکوطبعی نکوخواهی، ترا پرهیز پیران داده یزدان در ببرناهی.، فرخی.، چو مرگ آمد و گاه رفتن ببود، نه دانش نماید نه پرهیز سود.، اسدی.، چون کنند از نام من پرهیزآخر، چون خدای، در مبارک ذکر خود گفته ست نام بولهب.، ناصرخسرو.، چو خشم آری مشو چون آتش تیز، کز آتش بخردان را هست پرهیز.، ناصرخسرو.، از ایذاء مردمان پرهیز واجب دیدم. (کلیله و دمنه). و چون ایام رضاع به آخر رسید در مشقت تعلم و تأدب و محنت دارو و پرهیز... افتد. (کلیله و دمنه).، بگفت طفل جستی راه پرهیز، بگفت انبیا از خواب برخیز.، (اسرارنامه).، که گفت پیره زن از میوه میکند پرهیز، دروغ گفت که دستش نمیرسد بدرخت.، سعدی.، - امثال:، مَشک ِ خالی و پرهیز آب !.،، تقوی. تُقی. اِتقاء. تقیّه. بازایستادن از حرام. پارسائی. عفت. وَرَع:، بمردی و پرهیز و فرهنگ و رای، جوانان با دانش و دلگشای...، فردوسی.، برین هم نشانست پرهیز نیز، که نفروشد او راه یزدان بچیز.، فردوسی.، سپهر گزارنده یار تو باد، همه داد وپرهیز کار تو باد.، فردوسی.، خداوند فرهنگ و پرهیز و دین، ازو باد بر شاه روم آفرین.، فردوسی.، برزم و ببزم و به پرهیز و داد، چنو کس ندارد ز شاهان بیاد.، فردوسی.، تو دانی که سالار توران سپاه، نه پرهیز دارد نه ترس از گناه.، فردوسی.، نبد خسروان را چنان کدخدای، به پرهیز و داد و به دین و به رای.، فردوسی.، فزون کرد خوبی و پرهیز و داد، همه پادشاهی بدو گشت شاد.، فردوسی.، چه نیکو زد این داستان هوشیار، که نیکوست پرهیز با شهریار.، فردوسی.، چو باشد فزایندۀ نیکوئی، بپرهیز دارد دل از بدخوئی.، فردوسی.، سخت کوش است بپرهیز و بزهد، تو مر او را بجوانی منگر.، فرخی.، عادت خود طاعت و پرهیزدار، تا فلک و خلق بر این عادت است.، ناصرخسرو.، چون نیزهیچ خدمت بر گردنت نماند، آنگاه کرد خواهی پرهیز و پارسائی.، ناصرخسرو.، مریم عمران نشد از قانتین، جز که بپرهیز برو بر زنی.، ناصرخسرو.، دست بر پرهیز دار و خوب گوی و علم جوی، تا به اندک روزگاری خویشتن قارون کنی.، ناصرخسرو.، جز به پرهیز و زهد و استغفار، کار ناخوب کی شود مغفور.، ناصرخسرو.، با زخم تیغ دنیا بس باشد، پرهیز جوشن و زره دینم.، ناصرخسرو.، نه مالی دیدم افزون از قناعت، نه از پرهیز برتر احتیالی.، ناصرخسرو.، پرهیز تخم مایۀ دین است زی خدای، پرهیزکار مردم با دین و بی ریاست.، ناصرخسرو.، تو باز دعوی پرهیز میکنی سعدی، که دل بکس ندهم، کل مدّع کذاب.، سعدی.، هر که پرهیز و علم و زهد فروخت، خرمنی گرد کرد و پاک بسوخت.، (گلستان).، یاد دارم که در ایام طفولیت متعبد بودمی و شب خیز و مولع زهد و پرهیز. (گلستان).،، تفاوت. (برهان قاطع)، احتیاط، قناعت (؟)، اعتدال (؟)، روزۀترسایان. روزۀ نصاری: ایام پرهیز، نزد محققین اجتناب از ماسوی اﷲ نمودن باشد. (برهان قاطع)

معنی پرهیز در فرهنگ لغت هوشیار

احتزاز، اجتناب، دوری

معنی پرهیز در فرهنگ فارسی معین

خویشتن داری، نخوردن بعضی از غذاها، خودداری از حرام

معنی پرهیز در فرهنگ واژه فارسی سره

خودداری، امتناع، دوری، اجتناب

معنی پرهیز در فرهنگ واژه مترادف متضاد

اتقا، اجتناب، احتراز، تجنب، تحرز، حذر، خویشتن داری، دوری، رژیم، کف نفس، گریز، ورع، احتما، امساک، رژیم

معنی پرهیز در دیکشنری فارسی به عربی

الْاِمْتِنَاعَ عَنْ مُمَارَسَةِ الْجِنْسِ

معنی پرهیز در دیکشنری فارسی به تایلندی

การหลีกเลี่ยง

معنی پرهیز - جستجوی لغت در جدول جو

پرهیز

فرهنگ فارسی عمید

پرهیز

لغت نامه دهخدا

پرهیز

فرهنگ لغت هوشیار

پرهیز

فرهنگ فارسی معین

پرهیز

فرهنگ واژه فارسی سره

پرهیز

فرهنگ واژه مترادف متضاد

پرهیز

دیکشنری فارسی به عربی

پرهیز

دیکشنری فارسی به انگلیسی

پرهیز

دیکشنری فارسی به فرانسوی

پرهیز

دیکشنری فارسی به اسپانیایی

پرهیز

دیکشنری فارسی به روسی

پرهیز

دیکشنری فارسی به آلمانی

پرهیز

دیکشنری فارسی به اوکراینی

پرهیز

دیکشنری فارسی به لهستانی

پرهیز

دیکشنری فارسی به چینی

پرهیز

دیکشنری فارسی به پرتغالی

پرهیز

دیکشنری فارسی به بنگالی

پرهیز

دیکشنری فارسی به اردو

پرهیز

دیکشنری فارسی به سواحیلی

پرهیز

دیکشنری فارسی به ترکی استانبولی

پرهیز

دیکشنری فارسی به کره ای

پرهیز

دیکشنری فارسی به ژاپنی

پرهیز

دیکشنری فارسی به عبری

پرهیز

دیکشنری فارسی به ایتالیایی

پرهیز

دیکشنری فارسی به اندونزیایی

پرهیز

دیکشنری فارسی به تایلندی

پرهیز

دیکشنری فارسی به هلندی

پرهیز

دیکشنری فارسی به هندی

پردیز

(دخترانه)

پردیس

فرهنگ نامهای ایرانی

پرویز

(پسرانه)

پیروز، از شخصیتهای شاهنامه، نام خسرو دوم پادشاه ساسانی

فرهنگ نامهای ایرانی

پرویز

پیروز، مظفر، فاتح
الک، وسیله ای گرد و دیواره دار با سطح سوراخ سوراخ معمولاً ریز که برای جدا کردن ناخالصی، گردها یا اجزای ریز و درشت حبوبات، آرد و امثال آن به کار می رود، غربیل، پریز، تنگ بیز، غرویزن، غربال، تنک بیز، چاولی، منخل، پریزن، آردبیز، گربال، موبیز، پرویزن

پیروز، مظفر، فاتح
اَلَک، وسیله ای گرد و دیواره دار با سطح سوراخ سوراخ معمولاً ریز که برای جدا کردن ناخالصی، گَردها یا اجزای ریز و درشت حبوبات، آرد و امثال آن به کار می رود، غَربیل، پَریز، تُنُگ بیز، غَرویزَن، غَربال، تُنُک بیز، چاولی، مُنخُل، پَریزَن، آردبیز، گَربال، موبیز، پَرویزَن

فرهنگ فارسی عمید