معنی وطآه - جستجوی لغت در جدول جو

وطآه

لغت نامه دهخدا

(وَ حَ / وَ طَ حَ)

یکی وطح، و آن پلیدی و گل و خاکی است که بر سم و چنگال ستور و مرغ چسبد. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب)

(وَ طَ)

جمع واژۀ وطئه (وطاءه) : و تلال از وطآت سواران و اسبان پایمال شد. (جهانگشای جوینی). و کوههایی که... از وطآت خیول و جمال شکسته گردن وپایمال گشت. (جهانگشای جوینی). رجوع به وطئه شود

لغت نامه دهخدا

وطفه

(وَ فَ)

موهای اندک. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). گویند: علیه وطفه من الشعر. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

وآه

(وَ)

مؤنّث وأی به معنی سخت شتاب کننده و تیزرونده از چهارپایان. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). رجوع به وأی شود

لغت نامه دهخدا

معنی وطآه - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما