معنی وشوی - جستجوی لغت در جدول جو

وشوی(وَ شَ وی ی)

لغت نامه دهخدا

شوی

شوهر
پسوند متصل به واژه به معنای شوینده مثلاً رخت شوی، مرده شوی

فرهنگ فارسی عمید

شوی

آنچه از گوشت که بریان شده، گوشت کباب کرده، بریان

فرهنگ فارسی عمید

حشوی

کسی که در گفتارش حشو بسیار باشد

فرهنگ فارسی عمید

وشتی

خوبی، خوشی

فرهنگ فارسی عمید

وشوق

(وَ)

قسمی از دوخت زردوزی. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

نشوی

(نَشْ)

نخجوان. ضبط دیگری است از نخجوان:
یارب ای خالق مکان و زمان
مرسل و منزل نبی و نپی
من درویش را ببخش غنی
من دلریش را فرست شفی
بار دیگر چنان که مطلوب است
برسانم به خطۀ نشوی.
هندوشاه نخجوانی (از صحاح الفرس چ طاعتی ص 308 ذیل لغت نپی و نشوی).
رجوع به نخجوان شود

لغت نامه دهخدا

نشوی

(نَ شَ وی ی / ی)

منسوب است به نشوی. (نخجوانی). رجوع به نشوی شود

لغت نامه دهخدا

واوی

منسوب به حرف واو، (ناظم الاطباء)،
- اجوف واوی، رجوع به اجوف و اقسام آن در این لغتنامه شود

لغت نامه دهخدا

وشوم

(وُ)

وشام. جمع واژۀ وشم. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). به معنی نقش و نگار که بر اندام سوزن آژده و نیله بر آن پاشیده سازند. (منتهی الارب). رجوع به وشم شود، خط دستهای گاو دشتی. (منتهی الارب) (آنندراج) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

وشوع

(وُ)

جمع واژۀ وشع. (منتهی الارب). رجوع به وشع شود

لغت نامه دهخدا

وشوغ

(وَ)

وشوع. دارویی که در دهان ریزند. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج). رجوع به وشوع شود

لغت نامه دهخدا

مشوی

(مَشْ وی ی)

بریان کرده. (مهذب الأسماء). بریان. (غیاث) (آنندراج). بریان شده و برشته شده. (ناظم الاطباء). سرخ کرده. کباب. کباب کرده. برشته. بوداده. بریان. بریان کرده. بریان شده. حنیذ. کباب شده. (یادداشت مؤلف) : هلیلۀ زرد یک درم و نیم، سقمونیای مشوی سه طسوج. (ذخیرۀ خوارزمشاهی). رب سیب سه درم، ترید یک درم و نیم، سقمونیا مشوی نیم درمسنگ. (ذخیرۀ خوارزمشاهی)
از ’ش وو’، آنکه او را سنگ خطا کرده باشد. (منتهی الارب) (آنندراج) (از تاج العروس) (ازناظم الاطباء) (از محیطالمحیط) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

وشوع

(وَ)

گیاه متفرق که در کوه روید. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، داروی دردهان ریختنی. (منتهی الارب). دارویی که در میان دهن فروکنند. (مهذب الاسماء) (ناظم الاطباء). وجور. (بحر الجواهر) (اقرب الموارد). ج، وشوعات

لغت نامه دهخدا

وشوشی

(وَشْ وَشی ی)

رجل وشوشی الذراع، مرد سبک در کار. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

وشوش

(وَشْ وَ)

رجل وشوش، مرد سبک چست تیزرو. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

وشنی

(وَ)

رنگ سرخ و گلگون. (برهان) (آنندراج). رنگ سرخ که برای قشنگی استعمال میکنند. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

نشوی

(نَشْ وا)

تأنیث نشوان است. (از اقرب الموارد). زنی مست

لغت نامه دهخدا

روشوی

روشور، روشو، رجوع به روشور شود

لغت نامه دهخدا

اشوی

(اَشْ وا)

نعت تفضیلی از شوی:
و ما دول الایام نعمی و ابؤساً
بأجرح فی الاقوام منه و لا اشوی.
بحتری.
و رجوع به اجرح شود

لغت نامه دهخدا

موشوی

(دَجْ جا اَ کَ)

موشو، شویندۀ مو، موشور

لغت نامه دهخدا

ولوی

(وَ لَ وی ی)

منسوب به ولی، به معنی باران دوم بهاری. (از منتهی الارب) (آنندراج) (اقرب الموارد) ، منسوب به ولی، مرد و نگهبان و دوست. ولی خدا، مرد خدا

لغت نامه دهخدا

مشوی

(مُشْ)

آنکه گوشت را بریان میکند و آماده میکند برای پختن. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

حشوی

(حَشْ)

منسوب به حشو، بیهوده گوی. یاوه سرای، معائی، تشریح حشوی. آن قسمت از دانش تشریح که متعلق است به احشاء، حشوی یا منجم حشوی، منجمی که از تأثیر کواکب در زمین و در شقاوت و سعادت مردمان بحث کند. احکامی. منجم احکامی

لغت نامه دهخدا

خشوی

(خُ شُ)

مادرزن. (از غیاث اللغات) ، مادرشوهر. (از غیاث اللغات)

لغت نامه دهخدا

عشوی

(عَ شَ وی ی)

منسوب به عشیّه. (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). رجوع به عشیه شود

لغت نامه دهخدا