- وشخه (وَ شَ خَ)
هرچه از برگ خرما بافند. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج) (اقرب الموارد)
معنی وشخه - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(وَ شَ / شِ)
لغت نامه دهخدا
اشه. اشق. (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین). انغوزه، یک نوع دارویی دیگر. (ناظم الاطباء)
(وُ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ واشی (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) ، و واشی به معنی سخن چین. نمّام، مرد بسیارفرزند، ستور بسیاربچه، بافندۀ جامه، کاوندۀ کان جهت زر، سکه زن. (منتهی الارب). رجوع به واشی شود
(وَ بَ)
لغت نامه دهخدا
مؤنث وشب، به معنی هر چیزی ردی و گنده و سطبر. (منتهی الارب) ، تمره وشبه، یعنی خرمای سطبرپوست. (منتهی الارب). رجوع به وشب شود
(وَ قَ)
لغت نامه دهخدا
دهی جزو دهستان وسط بخش طالقان شهرستان تهران. کوهستانی وسردسیری است. سکنۀ آن 667 تن. آب آن از چشمه و رودخودکاوند و محصول آنجا غلات دیمی و آبی، سیب زمینی، میوه جات مختلفه و شغل اهالی زراعت است. عده ای برای تأمین معاش به مازندران رفته و برمیگردند. صنایع دستی آنان گلیم، جاجیم و کرباس بافی است. بنای امامزاده یوسف در مزرعۀ بادامستان این ده از ابنیۀ قدیمی است. راه مالرو دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1)
(وَ خَ)
لغت نامه دهخدا
اسم است توبیخ را، العذله المحرقه. (از اقرب الموارد) (المنجد). نکوهش و سرزنش و توبیخ و تهدید. (ناظم الاطباء)
(وَ خَ)
لغت نامه دهخدا
نکوهش و ملامت. (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (آنندراج) ، رنج رسا. (منتهی الارب). وبخه. (اقرب الموارد)
(وَ تَ خَ)
لغت نامه دهخدا
گل تنک. (منتهی الارب). خلاب و وحل و گل. (ناظم الاطباء) (المنجد) ، چیز اندک. (منتهی الارب). مااغنی عنی وتخه، ای شیئاً. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (المنجد) ، ترس و بیم. (ناظم الاطباء)
(وَ رِ خَ)
لغت نامه دهخدا
ارض ورخه، زمین درهم پیچیده گیاه. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (آنندراج) (ناظم الاطباء). رجوع به ورخ شود
گوسفند لاغر
می درخشد
جوانه، نهال، اخگر، چوبی بلند که آتش تنور و اجاق را با آن هم زده یا جا
بلند شو، نوبت نگهبانی شالیزار
بازکن، اضطراب، آشوب