معنی وروگردی - جستجوی لغت در جدول جو

وروگردی

لغت نامه دهخدا

ولگردی

بیکاری، هرزه گردی، آوارگی

فرهنگ فارسی عمید

وروگرد

(وُ گِ)

بروجرد. (یادداشت مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

ورودی

(وُ)

منسوب به ورود.
- در ورودی، دری که از آن به جایی وارد میشوند. در برابر در خروجی.
، آنچه مربوط به ورود و دخول کسان در جایی باشد.
- امتحانات ورودی، کنکور

لغت نامه دهخدا

وروری

(وَرْ وَ ری ی)

مرد سست بینایی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ضعیف البصر. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

وروندی

(وِ)

دهی از دهستان بابالی بخش چقلوندی شهرستان خرم آباد، در 3هزارگزی باختر راه فرعی چقلوندی به بروجرد، واقع در تپه ماهور و سردسیری مالاریایی است. سکنۀ 150 تن و آب آن از سراب داراب تأمین می شود و محصول آنجا غلات، صیفی، لبنیات، و پشم و شغل اهالی زراعت و گله داری است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

ولگردی

(وِ گَ)

عمل ولگرد. در تداول، هرزه گردی. آوارگی. بی کاری. بی خانمانی

لغت نامه دهخدا

ولوگرد

(وَلْ وَ)

دهی است از دهستان چیمه رود بخش نطنز شهرستان کاشان. سکنۀ آن 520 تن است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3)

لغت نامه دهخدا

گروگرد

(گِ گِ)

نام شهری بود واقع درساحل جیحون:
بتندی براه اندر آورد روی
بسوی گروگرد شد جنگجوی.
فردوسی.
سپهبد چو لشکر برو گرد شد
از آتش براه گروگرد شد.
فردوسی.
گروگرد بودی نشست تژاو
سواری که بودیش با شیر تاو.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

گوگردی

(گِ)

منسوب به گوگرد، گوگرددار. دارای گوگرد. آغشته به گوگرد. آلوده به گوگرد.
- آبهای گوگردی، میاه کبریتی.
، از گوگرد ساخته شده، به رنگ گوگرد

لغت نامه دهخدا

کروگرد

(کِ رُوْ گِ)

نام شهری بحدود جیحون، گروگرد هم گفته اند. (لغت شاهنامه ص 218)

لغت نامه دهخدا

گردگردی

(گِ گَ)

عمل گرد گردیدن. دوران. گردش مستدیر. رجوع به گردیدن شود

لغت نامه دهخدا

بروجردی

(بُ جِ)

آیهالله بروجردی، حاج آقا حسین طباطبائی، فرزند سیدعلی طباطبائی، از سلسلۀ طباطبائیان بروجرد. مرجع تقلید شیعیان. وی در سال 1292 هجری قمری در بروجرد متولد شد و پس از فراگرفتن مقدمات در بروجرد به اصفهان رفت و فقه رانزد حاج سیدمحمدباقر درچه ای و فلسفه را نزد میرزا جهانگیرخان خواند. آنگاه به نجف اشرف رفت و در محضر آخوند ملا کاظم خراسانی هشت سال تلمذ کرد. سپس به بروجرد بازگشت و مقیم شد. در سال 1324 هجری شمسی به تهران آمد و عازم مشهد گردید. پس از بازگشت از مشهد مقیم قم و مرجع تقلید شیعیان گردید. و بسال 1340 هجری شمسی در این شهر درگذشت. از تألیفات وی جز رسایل عملیه (که مکرر طبع شده) رسالۀ منجزات مریض، تعلیقات بر اسفار (بصورت حاشیه بر نسخۀ شخصی ایشان) ، طبقات رجال، رساله ای در منطق و جزوه هایی در فقه را باید نام برد که هیچ یک تاکنون بطبع نرسیده. (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

بروجردی

(بُ جِ)

منسوب به بروجرد که شهری است از بلاد جبل. (از الانساب سمعانی). رجوع به بروجرد شود.

لغت نامه دهخدا

گوگردی

منسوب به گوگرد کبریتی: دارای گوگرد آغشته به گوگرد: آبهای گوگردی، ساخته شده از گوگرد، برنگ گوگرد

فرهنگ لغت هوشیار