معنی ورزشخانه در فرهنگ فارسی عمید

محلی که در آن کُشتی می گرفتند، زورخانه

معنی ورزشخانه در لغت نامه دهخدا

جای کشتی گرفتن و ورزش نمودن کشتی گیران. (آنندراج). جائی که در آن به تمرینهای بدنی پردازند. زورخانه. (فرهنگ فارسی معین) :، باز دونرگس آن خوش نگه مستانه، میکند ورزش بیداد به ورزشخانه.، (فرهنگ فارسی معین از گل کشتی، تاریخ ورزش باستانی ص 389)

معنی ورزشخانه - جستجوی لغت در جدول جو

ورزشخانه

فرهنگ فارسی عمید

ورزشخانه

لغت نامه دهخدا

ورزشگاه

جای ورزش، مکانی وسیع و معمولاً روباز برای انجام مسابقات ورزشی که جایگاه هایی برای تماشاگران دارد، میدان ورزش

فرهنگ فارسی عمید

خورشخانه

(خوَ / خُ رِ نَ / نِ)

انبار غذا. (از ناظم الاطباء) (از آنندراج). مطبخ. آشپزخانه:
ز گنجور و دستور بستد کلید
خورشخانه و خمره های نبید.
فردوسی.
کلید خورش خانه پادشا
بدو داد دستور فرمانروا.
فردوسی.
خورش خانه پادشاه جهان
گرفت آن دو بیدار خرم نهان.
فردوسی.
خورشخانه در خان او داشتی
تن خویش مهمان او داشتی.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

فراشخانه

(فَرْ را نَ / نِ)

سرایی یا اطاقی که فراشان دربار در آن گرد آیند و منتظر اوامر مانند: بیست رطل خوردنی و شراب خاصه ندیمان را و بیست رطل از بهر بیت الشراب و فراشخانه و شستن اوانی را. (مجمل التواریخ و القصص). رجوع به فراش شود

لغت نامه دهخدا

درزیخانه

(دَ نَ /نِ)

خیاطخانه. (یادداشت مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

ورزشگاه

(وَ زِ)

محلی که به ورزش اختصاص یافته. جایی مخصوص ورزش کردن. ورزشگه. ورزشخانه. زورخانه. گود. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

ورشانه

(وَ رَ نَ)

مؤنث ورشان. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). قمری ماده. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). رجوع به ورشان شود