- وذی
مایعی که بعد از خروج منی بیرون می آید
معنی وذی - جستجوی لغت در جدول جو
- وذی
مایعی که بعد از خروج منی بیرون می آید، وذیّ
- وذی (وَ ذی ی)
وذی . آبی که پس از انزال از کسی خارج میشود. (ناظم الاطباء). رجوع به وذی شود
- وذی
خراشیدن (مایعی که بعد از انزال بیرون می آید)
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(عَ)
لغت نامه دهخدا
منسوب به عوذبن سودبن حجر بن عمران بن عمرو مزیقیأبن عامر ماءالسماء، که بطنی از ازد بود و بسیاری بدان منسوبند. (از اللباب فی تهذیب الانساب) ، منسوب به عوذبن غالب بن قطیعه بن عبس بن بغیض. (از اللباب فی تهذیب الانساب)
بوذیان، خشخاش ابیض، (دزی ج 1 ص 126)
(عَ)
لغت نامه دهخدا
همام بن یحیی بن دینار ازدی عوذی محلمی (از موالی آنان) ، مکنی به ابوعبداﷲ. محدث و ازاهالی بصره بود، و نسبت او به عوذبن سودبن حجر است. وی به سال 164 هجری قمری درگذشت. (از الاعلام زرکلی از میزان الاعتدال ج 3 ص 258 و تهذیب التهذیب ج 11 ص 67). علم حدیث و به ویژه دقت های محدثان در بررسی احادیث، یکی از پایه های اصلی شکل گیری فقه اسلامی است. محدثان با گردآوری و بررسی دقیق احادیث پیامبر اسلام، به فقیهان کمک کردند تا بر اساس روایات صحیح، فتوا صادر کنند. این نقش برجسته محدثان در تاریخ اسلام، به حفظ صحت و اصالت منابع دینی کمک شایانی کرد.
(وَ)
لغت نامه دهخدا
وذائل. جمع واژۀ وذیله. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). به معنی آیینه و پاره ای از سیم جلاداده. رجوع به وذیله شود
(وَ یَ)
لغت نامه دهخدا
درد. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب). وجع. (اقرب الموارد) ، بیماری، عیب. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (آنندراج) (ناظم الاطباء). گویند: ما به وذیه. (منتهی الارب) ، آب اندک. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)
پارسی تازی گشته موتک رنجاننده تند بار آزارنده اذیت کننده آزار رساننده، حیله گر و بد جنس رنجاننده، زیان رساننده و آزار رسان
