معنی وجنتین - جستجوی لغت در جدول جو

وجنتین(وَ نَ تَ)

لغت نامه دهخدا

وجین

عمل کندن و دور ریختن گیاه های هرز از میان کشتزار

فرهنگ فارسی عمید

جنین

فرزند هر موجود مهره داری که در رحم یا تخم قرار دارد و پس از رسیدن به مرحلۀ خاصی از تکوین از جای خود خارج می شود، رویان

فرهنگ فارسی عمید

دجنتین

(دَ نَ تَ)

موضعی در بلاد رباب از بلاد تیم عربستان. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

وتین

(وَ)

رگی که دل بدان آویخته است. (ناظم الاطباء). رگ دل و تن. (بحرالجواهر). رگ دل. (زمخشری). رگ دل که هرگاه پاره گردد صاحبش می میرد. (مهذب الاسماء) (منتهی الارب) (آنندراج). رگی است که با پاره شدن آن صاحبش می میرد و ابن سیده گوید رگی است چسبیده به قلب. ج، وتن، اوتنه. رگ دل که چون ببرد مردم بمیرد. (مهذب الاسماء). پی پشت مازه. (بحرالجواهر)

رگی که دل بدان آویخته است. (ناظم الاطباء). رگ دل و تن. (بحرالجواهر). رگ دل. (زمخشری). رگ دل که هرگاه پاره گردد صاحبش می میرد. (مهذب الاسماء) (منتهی الارب) (آنندراج). رگی است که با پاره شدن آن صاحبش می میرد و ابن سیده گوید رگی است چسبیده به قلب. ج، وُتُن، اَوتِنَه. رگ دل که چون ببرد مردم بمیرد. (مهذب الاسماء). پی پشت مازه. (بحرالجواهر)

لغت نامه دهخدا

وجین

(وَ)

کرانۀ وادی. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، کرانۀ زمین درشت هموار اندک بلند. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

وجین

(وَ / وِ)

وجین کردن. پاک کردن کشت از علف هرزه و خودرو. (ناظم الاطباء). کندن علف های هرز از زمین زراعتی. واچین کردن. فرخوکردن کشت. گزین کردن کشت. (یادداشت مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

وژنین

(وَ)

شیر شتر آبدار. (ناظم الاطباء) (اشتینگاس)

لغت نامه دهخدا

منتین

(مِ)

ناخوش بوی. ج، مناتین. (منتهی الارب). بدبوی. ناخوش بوی. ج، مناتین. (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به مناتین شود

لغت نامه دهخدا

ونگین

دهی است جزء دهستان طارم پائین بخش سیردان شهرستان زنجان. سکنۀ آن 291 تن است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2)

لغت نامه دهخدا

تنتین

(تَ قُ)

بدبوی گردانیدن چیزی را. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تجنین

(اِ)

دیوانه کردن. (منتهی الارب) (آنندراج) (از قطر المحیط) (ناظم الاطباء) ، قوافی التجنین، ابیاتی که برای جن سروده شود، مانند:
الا یا طبیب الجن هل لک حیلهٌ
فان طبیب الانس اعیاه دائیا.
(اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

حجتین

(حُجْ جَ تَ)

تثنیۀ حجت. و حجتین یا حجتان لقبی بود که آزادیخواهان صدر مشروطیت به مرحوم سیدعبداﷲ بهبهانی و سیدمحمد طباطبائی میدادند. رجوع به آیتین شود

لغت نامه دهخدا

ثنتین

(ثِ تَ)

تأنیث اثنان، دو، دو زن

لغت نامه دهخدا

ونین

(وُ نَیْ نِ)

دهی است از دهستان پائین شهرستان اردستان اصفهان. سکنۀ آن 354 تن. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10)

لغت نامه دهخدا

هجرتین

(هَِ رَ تَ)

به صیغۀ تثنیه، هجرت به حبشه و هجرت به مدینه باشد. رجوع به هجرتان و به حبشه شود.
- ذوالهجرتین، آنکه به سوی حبشه و مدینه هجرت کرده باشد. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از معجم متن اللغه). کسی که در هر دو هجرت معروف در تاریخ اسلام یعنی هجرت به حبشه و هجرت به مدینه شرکت داشته است. رجوع به ذوالهجرتین و هجرتان شود

لغت نامه دهخدا

اثنتین

(اِ نَ تَ)

در حالت نصبی و جرّی، چهل. اربعون.

لغت نامه دهخدا

ذوجنبتین

(جَمْ بَ تَ)

صاحب دو جنبه. صاحب دو طرف. صاحب دو جانب. صاحب دو روی. (کار، امر). دوطرفه. دوجانبه. دورویه. دوروی

لغت نامه دهخدا

لبنتین

(لِ نَ تَ)

تثینۀ لبنه. دو لبنه. نام دو شطبۀ عضاده است. رجوع به عضاده و اصطرلاب شود

لغت نامه دهخدا

قانتین

(نِ)

جمع واژۀ قانت در حالت نصبی و جری:
از صادقین وفا طلب از قانتین ادب
وز متقین حیا و ز مستغفرین بیان.
خاقانی.
رجوع به قانت شود

لغت نامه دهخدا

موجبتین

(جِ بَ تَ)

تثنیۀ موجبه، یعنی بزه یا نیکویی بزرگ که بدان دوزخ یا بهشت واجب گردد، آن دعایی پس از هر نماز که در آن از خداوند عالم مسألت بهشت کنند و پناه برند از آتش دوزخ. (ناظم الاطباء). رجوع به موجبه شود

لغت نامه دهخدا

والتین

(وَتْ تین)

نام سورۀ 95از سوره های قرآن مشتمل بر هشت آیه است و در مکه نازل شده و با این آیت آغاز میشود: والتین و الزیتون

لغت نامه دهخدا

ورنجین

(وَ رَ)

ورنجن است که دستینۀ زنان باشد و به عربی آن را که بر دست کنند سوار و آن را که بر پای کنند خلخال خوانند. (برهان) (آنندراج) (ناظم الاطباء). رجوع به ورنجن شود

لغت نامه دهخدا