- وبئه (وَ بِ ءَ)
زمین مرگامرگی ناک. (منتهی الارب)
معنی وبئه - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(اَ بِ ءَ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ وباء و وباء. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). و آن بیماریی است عام که آنرا مرگامرگی گویند یا طاعون. (آنندراج)
(وَ خَ)
لغت نامه دهخدا
اسم است توبیخ را، العذله المحرقه. (از اقرب الموارد) (المنجد). نکوهش و سرزنش و توبیخ و تهدید. (ناظم الاطباء)
(وَ بِ رَ)
لغت نامه دهخدا
مؤنث وبر و آن به معنی پشمناک از شتر و خرگوش و غیره. (منتهی الارب) (آنندراج). شتر مادۀ پشمناک. (ناظم الاطباء)
(وَ رَ)
لغت نامه دهخدا
روزی از روزهای عجوز. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (آنندراج). نام روز سوم از هفت روز برد العجوز. (الاّثار الباقیه). سیم روز از ایام عجوز. (مهذب الاسماء). واحد وبر و یا مادۀ آن است. (از ناظم الاطباء). رجوع به وبر شود
(وَ بَ غَ)
لغت نامه دهخدا
فراهم آمدنگاه. (منتهی الارب) : وبغهالقوم، فراهم آمدنگاه قوم و میانۀ آنها. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)
(وَ بی یَ)
لغت نامه دهخدا
وبیئه. مؤنث وبی: از مطامع دنیه و مطاعم وبیه. (ترجمه تاریخ یمینی). رجوع به وبیئه شود
(خَ ءَ)
لغت نامه دهخدا
ابن کناز. وی والی ابله بود بزمان عمر. عمر درحق او گفت: ’لاجاحه لنا فیه هو یخبا و ابوه یکنز’
(تَ رَ رُ)
لغت نامه دهخدا
از ’وب ء’، آماده کردن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) : وبأه توبئه، عبأه. (اقرب الموارد)
باشد
علفی هرز که به عنوان علوفه ی احشام مورد استفاده است
باشد، باش