- واویلتا (وَ لَ)
واویلا.
- واویلتا کردن:
برسر چاهی بدید آن دزد را
که فغان می کرد و هم واویلتا.
مولوی
- واویلتا کردن:
برسر چاهی بدید آن دزد را
که فغان می کرد و هم واویلتا.
مولوی
معنی واویلتا - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(وَ)
لغت نامه دهخدا
کلمه افسوس مأخوذ از تازی که در نوحه و ماتم استعمال کنند. (ناظم الاطباء). به معنی افسوس، چه لفظ وا کلمه ندبه است و ندبه به ضم به معنی نوحۀ ماتم و ویل به معنی افسوس و اندوه و در آخر الف برای مد صوت که در حالت ندبه در آخر الفاظ پیدا می کنند. (غیاث اللغات) (آنندراج). ای وای ! دریغا! حسرتا!:
چون کند جان واژگونه پوستین
بانگ واویلا برآید ز اهل دین.
مولوی.
- امثال:
پیش از مرگ و واویلا ؟!
چون کند جان واژگونه پوستین
بانگ واویلا برآید ز اهل دین.
مولوی.
- امثال:
پیش از مرگ و واویلا ؟!
(خَ / خِ لَ)
لغت نامه دهخدا
مرکّب از: ’وا’ ندبه + منادای مندوب، شرمسارم. از اصوات تحسر و اندوه:
هر بامداد خورشید از رشک خاک پایت
واخجلتاسرایان سر ز آسمان برآرد.
خاقانی
هر بامداد خورشید از رشک خاک پایت
واخجلتاسرایان سر ز آسمان برآرد.
خاقانی
(حَ رَ)
لغت نامه دهخدا
مرکّب از: ’وا’ ندبه + منادی مندوب، عجب. عجیب است. یا للعجب: واحیرتا از حالت سفری که رهسپرش را نه از ذهاب اثر است و نه از ایاب خبر. (ترجمه تاریخ یمینی ص 442)
افسوس، دریغا، وااسفا، واحسرتا، هیهات