- وامئه (مِ ءَ)
بلا و سختی. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). داهیه. گویند: وقع فلان فی وامئه، ای داهیه. (منتهی الارب) ، ذهب ثوبی فماادری وامئته، ای داهیته التی ذهبت به. (منتهی الارب) ، رفت جامۀ من و نمی دانم که برد آن را و این را در سختی و بلا گویند. (ناظم الاطباء)