معنی واش در لغت نامه دهخدا

سخن چین. صورتی از ’واشی’. رجوع به آن کلمه شود

معنی واش در لغت نامه دهخدا

علف و گیاه ستوران، (آنندراج)، علف و علوفۀ ستور، (ناظم الاطباء)

معنی واش در فرهنگ گویش مازندرانی

داروش، گیاهی همیشه سبز و انگلی که بر روی درخت روییده و

معنی واش - جستجوی لغت در جدول جو

واش(شِنْ)

لغت نامه دهخدا

واش

لغت نامه دهخدا

واش

فرهنگ لغت هوشیار

واش

فرهنگ فارسی معین

واش

فرهنگ گویش مازندرانی

لواش

نوعی نان بسیار نازک

فرهنگ فارسی عمید

واشر

حلقۀ باریکی از چرم یا فلز برای کار گذاشتن در اطراف پیچ ومهره، لایه ای از فلز یا چرم که بین دو جسم قرار می گیرد تا از نفوذ مایعات و گاز جلوگیری کند

فرهنگ فارسی عمید

واشه

قرقی، پرنده ای شکاری و زردچشم، کوچکتر از باز، رنگش خاکستری تیره، زیر سینه و شکمش سفید با لکه های حنایی، بسیار چالاک و تیزپر که شکارش گنجشک، سار، کبوتر و سایر پرندگان کوچک است، قوش، بازکی، باشه، باشق، سیچغنه، بازک

قِرقی، پرنده ای شکاری و زردچشم، کوچکتر از باز، رنگش خاکستری تیره، زیر سینه و شکمش سفید با لکه های حنایی، بسیار چالاک و تیزپر که شکارش گنجشک، سار، کبوتر و سایر پرندگان کوچک است، قوش، بازَکی، باشِه، باشَق، سیچُغَنِه، بازَک

فرهنگ فارسی عمید

واشی

سخن چین، نمام

فرهنگ فارسی عمید

واشه

(شِ)

دهی است از دهستان قره کهریز بخش سربند شهرستان اراک که در 24 هزارگزی شمال شرقی آستانه و 16 هزارگزی راه مالرو عمومی قرار دارد. ناحیه ای است کوهستانی و سردسیر که دارای 250 تن سکنه است. از آب قنات و چشمه مشروب میشود. محصول آنجا غلات، بنشن، چغندرقند و انگور است. شغل اهالی زراعت و گله داری است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 2)

لغت نامه دهخدا

واشک

(شَ)

واشق. واشه. باشه. به لهجۀ گیلکی از مرغان شکاری از خانوادۀ عقاب است. این لغت ناگزیر در پهلوی هم واشک بوده که معرب آن واشق شده است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 296)

لغت نامه دهخدا

واشم

(شِ)

نام رودی و شهری. (ناظم الاطباء). در معجم البلدان دیده نشد

لغت نامه دهخدا

واشی

پسوند مکان چنانکه در اسپی واشی، تنگ واشی، روواشی، (از یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

واشی

نعت فاعلی از وشی، (اقرب الموارد)، سخن چین، (ناظم الاطباء)، نمّام:
تا بود صبح واشی و نمام
تا بود باد ساعی و غماز،
مسعودسعد،
، دروغگو، (غیاث اللغات) (آنندراج)، بسیارفرزند، (از اقرب الموارد)، مرد بسیارفرزند، ستور بسیاربچه، (آنندراج) (ناظم الاطباء)، بافنده، (از اقرب الموارد)، بافندۀجامه، (آنندراج) (ناظم الاطباء)، سکه زن، (از اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)، کاوندۀ کان جهت زر، (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)، نگارین کننده جامه، (ناظم الاطباء)، صورت دیگر واشی در عربی واش است و جمع آن واشون و وشاه است

لغت نامه دهخدا

واشل

(شِ)

روان. جاری. (از اقرب الموارد) ، جبل واشل، کوه که پیوسته از آن آب زهد. (منتهی الارب) (آنندراج). سیلان پیداکننده. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

واشح

(شَ)

ناحیه ای است در بطن ازد. (از لباب الانساب) (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

واشر

(شِ)

ابزاری است که در ماشین ها و وسایل مکانیکی به کار میرود و بیشتر در بین دوقطعه که روی هم قرار می گیرند گذاشته می شود و جنس آن ممکن است از مقوا، آهن، مس، لاستیک و کائوچو باشد

لغت نامه دهخدا

واشم

(شِ)

نعت فاعلی از وشم به معنی اندام را بسوزن آژدن و نیله پاشیدن برآن. (منتهی الارب). خال کوبنده. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

واشج

(شِ)

هرچه درهم پیچیده باشد. (منتهی الارب). درهم پیچیده شده و مختلط. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

واشه

(شَ / شِ)

پرنده ای مانند باز لیکن از باز کوچکتر. (برهان) (آنندراج) (ازناظم الاطباء). باشه. باشق. واشق. واشک:
پس اندر دوان هفتصد بازدار
ابا واشه و چرغ و شاهین کار.
فردوسی.
و رجوع به باشه و باشق و واشک شود، تاریکی که فرا میگیرد دشت و بیابان را در حوالی صبح. (ناظم الاطباء). در مأخذ دیگر دیده نشد

لغت نامه دهخدا