- واخنده (خَ دَ / دِ)
نعت فاعلی از واخیدن. پنبه زن. حلاج. نداف. نفاش
معنی واخنده - جستجوی لغت در جدول جو
- واخنده
پنبه زن نداف حلاج
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(دَ / دِ)
لغت نامه دهخدا
از هم جدا کرده. (برهان). جدا کرده. (آنندراج) (انجمن آرای ناصری) (منتهی الارب) ، برزده. (آنندراج) (انجمن آرای ناصری). پشم و پنبۀ برزده و حلاجی کرده را گویند. (برهان) (رشیدی) (جهانگیری). حلاجی کرده. (آنندراج) (انجمن آرای ناصری). حلاجی شده. (منتهی الارب). زده. فلخیده. فلخمیده. حلیج. محلوج. مندوف. منفوش. شیده: تنفش، واخیده شدن پشم و موی و پنبه. بوهه، صوف واخیدۀ دوات که هنوز تر نکرده باشند. دجر، واخیده نشدن. (منتهی الارب).
- واخیده شدن، حلاجی شدن. (منتهی الارب)
- واخیده شدن، حلاجی شدن. (منتهی الارب)
قرائت شده مطالعه شده، دعوت شده بمهمانی، احضار شده فرا خوانده، مدعی علیه
آنکه چیزی میسازد صانع عامل، آماده کننده تهیه کننده، بنا بانی عمارت کننده، پدید آورنده امری تازه اختراع کننده مخترع مبدع موجد، جاعل، سازگار سازوار، نوازش کننده دلگرم کننده، بخشنده، علاج کننده موثر مفید (دارو)، ساز زننده نوازنده، کسی که آهنگ موسیقی سازد مصنف موسیقی
آنکه چیزی یا جانوری را براند، آنکه اتومبیل و دیگر وسایل نقلیه را براند شوفر
پنبه حلاجی کرده که برای رشتن گلوله کرده باشند پنبه زده شده غند غنده
واقف آگاه خبردار، عالم بامعرفت، جمع دانندگان. یا قوت (قوه) داننده. قوه عاقله
