معنی وابمنس - جستجوی لغت در جدول جو

وابمنس

فرهنگ گویش مازندرانی

والانس

تعداد الکترون های یک اتم یا بنیان که می توانند در واکنش های شیمیایی شرکت کنند، ظرفیت

فرهنگ فارسی عمید

وابکنی

منسوب به وابکنه قریه ای در سه فرسنگی بخارا. (انساب سمعانی ص 575)

لغت نامه دهخدا

وابکنی

ابوعبدالله محمد بن نصر بن الیاس وابکنی از اهل بخارا. از سفین بن عبدالحکیم و احمد بن نصیر و احمد بن لیث بن ناصح و اسباط ابن یسع و ابوعبدالله بن ابوحفص و یعقوب بن غرمولی روایت کند و ابوبکر محمد بن داود بن عصام بن سلام بخاری از وی روایت دارد. (انساب سمعانی ص 575)
ابوحامد بن احمد بن محمود بن جنب بن موسی بن سهل صرام وابکنی، وی از ابوعبدالله ابن ابی حفص کبیر روایت کند. (انساب سمعانی ص 575)

لغت نامه دهخدا

وابکنه

نام قریه ای است به سه فرسنگی بخارا. و نسبت بدان وابکنوی و وابکنی است

لغت نامه دهخدا

لامنس

(مُ نِ)

الاب هانری. احد علماء المشرقیات البلجیکی. المرسل الیسوعی نزیل بیروت و مصر و کان استاذاً للاسفار القدیمه فی کلیه رومیه. وله: الالفاظ الفرنسیه المشتقه من العربیه: تسریح الابصار فیما یحتوی لبنان من الاثار، الرحلهالسوریه فی امیرکا المتوسطه و الجنوبیه، فرائداللغه. المذاکرات الجغرافیه فی الاقطار السوریه. (معجم المطبوعات ج 2)

لغت نامه دهخدا

وابند

(بَ)

در اصطلاح بنایان، محل تقاطع دو دیوار

لغت نامه دهخدا

والنس

(لِ)

امپراطور رمانی، برادر والنتینین اول. در حدود سالهای 328 میلادی در پانونی متولد شد. از سال 346 تا 378 میلادی سلطنت کرد

لغت نامه دهخدا

امنس

(اَ مِنِ)

منشی اسکندر مقدونی که در لشکر به هند همراه وی بود. (از ایران باستان پیرنیا ج 2 ص 1082)

لغت نامه دهخدا

وابن

(بِ)

احد. یکی. گویند ما فی الدار وابن (ای احد) ، کسی نیست در سرای. در خانه کسی نیست. وکذا ما فی الدار وابر. (تاج العروس) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). در مقام نبودن کسی در جایی ذکر شود

لغت نامه دهخدا