معنی هیطله - جستجوی لغت در جدول جو

هیطله

لغت نامه دهخدا

(هََ ضَ لَ)

زن ضخم میانه سال یا چهل ساله. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج) ، ناقۀ بسیارشیر. (منتهی الارب) (آنندراج) (اقرب الموارد) ، شتر مادۀ سطبراندام درازای کلان سال. (منتهی الارب) (آنندراج). ماده اشتربزرگ. (مهذب الاسماء) (اقرب الموارد) ، گروه مردم سلاح پوش. (منتهی الارب) (آنندراج) (اقرب الموارد). گروه مردمان. (مهذب الاسماء) ، بانگ و خروش های مردم. (منتهی الارب) (آنندراج). اصوات مردم. (اقرب الموارد). بانگ مردمان. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

هیطل

(هََ طَ)

روباه. (منتهی الارب) (آنندراج) (مهذب الاسماء). ثعلب. (اقرب الموارد) ، گروهی اندک از مردم که با آنها غزا نمایند. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

هیله

(لَ)

ترس و کار هولناک. (منتهی الارب). مخافه و ترس. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

هیله

(لَ / لِ)

بر وزن و معنی حیله باشد، و کلمه نیک را نیز گویند. (برهان)

لغت نامه دهخدا

هیله

(هََ لَ)

نام بزی که زالی را بود که دوشنده اگر بر وی سختی کردی شیر دادی و الا سرون زدی. (آنندراج) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

هاطله

(طِ لَ)

مؤنث هاطل. رجوع به این کلمه شود:
وما لک تربه فاقول تسقی
لانک نصب هطل الهاطلات.
؟ (تاریخ بیهقی چ غنی ص 196)

لغت نامه دهخدا

هیشله

(هََ شَ لَ)

شترمادۀ کلانسال فربه. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

هیقله

(هََ قَ لَ)

نوعی از رفتار. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

هیلله

(قِصْ صَ / صِ دِ کَ دَ)

لااله الااﷲ گفتن. (المصادر زوزنی) (منتهی الارب) (دهار). و این مصدری است منحوت چون حوقله که مصدری است و از لاحول ولاقوه الاباﷲ ریخته و تراشیده شده است. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

هیاطله

(هََ طِ لَ)

جمع واژۀ هیطال. و هیطال به زبان بخارا مرد قوی باشد و نیرو را به زبان بخارا هیتال خوانند و هیتال را به تازی به هیطال گردانیده اند. (ترجمه تاریخ طبری بلعمی). اهل طخرستان. (منتهی الارب). گروهی اند از هندویان. (مهذب الاسماء). قومی که بلاد تخارستان را داشتند و اتراک خلج و گغجینه از بقایای آن قوم اند. (مفاتیح العلوم خوارزمی). قومی از اقوام زردپوست بودند و قبل از اسلام مکرر به ممالک ایران و روم هجوم میکرده اند:
ور از هیاطله گویم عجب فرومانی
که شاه ایران آنجا چگونه شد به سفر.
عنصری.
و رجوع به عقد الفرید ج 1 ص 98، 99 و تاج العروس در مادۀ هطل و حبیب السیر و فارسنامۀ ابن بلخی و تاریخ سایکس ترجمه فخر داعی گیلانی ص 584، 593 و مزدیسنا ص 352 و عیون الاخبار ج 1 ص 117 و 116 و ایران در زمان ساسانیان ص 291 شود

جَمعِ واژۀ هیطال. و هیطال به زبان بخارا مرد قوی باشد و نیرو را به زبان بخارا هیتال خوانند و هیتال را به تازی به هیطال گردانیده اند. (ترجمه تاریخ طبری بلعمی). اهل طخرستان. (منتهی الارب). گروهی اند از هندویان. (مهذب الاسماء). قومی که بلاد تخارستان را داشتند و اتراک خلج و گغجینه از بقایای آن قوم اند. (مفاتیح العلوم خوارزمی). قومی از اقوام زردپوست بودند و قبل از اسلام مکرر به ممالک ایران و روم هجوم میکرده اند:
ور از هیاطله گویم عجب فرومانی
که شاه ایران آنجا چگونه شد به سفر.
عنصری.
و رجوع به عقد الفرید ج 1 ص 98، 99 و تاج العروس در مادۀ هطل و حبیب السیر و فارسنامۀ ابن بلخی و تاریخ سایکس ترجمه فخر داعی گیلانی ص 584، 593 و مزدیسنا ص 352 و عیون الاخبار ج 1 ص 117 و 116 و ایران در زمان ساسانیان ص 291 شود

لغت نامه دهخدا

هیدله

(کَکَ بَ)

راندن شتر به سرود. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

غیطله

(غَ طَ لَ)

در معجم البلدان آمده: غیطله و ذات اسلام، جایی از زمین یمامه در رحبهالهدار است. مخیس بن ارطاه گوید: تبدلت ذات اسلام فغیطله - انتهی

لغت نامه دهخدا

هیطل

(هََ طَ)

نام بلاد ماوراءالنهر است از بخارا و سمرقند و خجند و مابین اینها. (معجم البلدان) ، اهل طخرستان، قومی از ترک و خلج. (منتهی الارب) (آنندراج) ، قومی از هند که ایشان را شوکت و منزلتی بود. هیاطل و هیاطله مانند آن است. (منتهی الارب) (آنندراج) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

غیطله

خروش غوغا، تاریکی، غیش غیشه درختان انبوه، گروه مردم، شیر ده شیر دار، خوردن و نوشیدن، شادمانی، بی ترسی، چیرگی خواب خواب، تاریکی شب، گاو پدرام (وحشی)

فرهنگ لغت هوشیار