معنی هیزعه - جستجوی لغت در جدول جو

هیزعه

لغت نامه دهخدا

(هََ رَ عَ)

نای شبان. (منتهی الارب) (آنندراج) (اقرب الموارد) ، غبار معرکه. (منتهی الارب) (آنندراج). ریح هیرعه، بادی که با خود گرد و غبار آرد. (از اقرب الموارد) ، آوازشوریدۀ کارزار، دیو بیابانی، زن نیک آزمند جماع. (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

هیزه

(زَ / زِ)

پشت. قفا. (یادداشت مرحوم دهخدا). مرحوم ادیب پیشاوری میفرمودند هیزه در نواحی پیشاور به معنی پشت و قفا است و کلمه حیز به معنی اهریمنی آن نیز از اینجا است و لفظ هیره یا حیرۀ شعر نصاب الصبیان را نیز همین کلمه میدانستند:
ریه شش قفا حیره و وجه روی
فخذ ران عقب پاشنه رجل پای.
(از یادداشت مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

معنی هیزعه - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما