- هلی (هَُ لْ لا)
ریش و زخم که بعد از اندوه رسد. (منتهی الارب)
معنی هلی - جستجوی لغت در جدول جو
- هلی (هَُ لَی ی)
مصغر هل. (منتهی الارب)
- هلی (هَُ)
نامی است که در نور و آمل به برقوق دهند. (یادداشت مؤلف)
- هلی
آلوترش، آلوچه، صوتی جهت خوراندن غذا به ادک
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
ویژگی هر حیوانی که به انسان و خانه ها الفت گرفته باشد، اعم از چهارپایان و پرندگان، رام شده
(ذُ لی ی)
لغت نامه دهخدا
محمد بن احمد الذهلی. مکنی بابی طاهر. فقیهی محدث از قضاه مصر. وی شاعری نیکو بدیهت و مناظری قوی حجت بود و از سال 348 تا 366 هجری قمری تولیت قضاء مصر داشت
در تاریخ سیستان آمده است: و او ’احمد بن خالد’محمد بن اسماعیل الذهلی را اینجا فرستاد. (ص 179)
(اَ)
لغت نامه دهخدا
نسبت است به اهل. رام شده. رام. مأنوس. مستأنس. آموخته. مقابل وحشی. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). هر دابه که بخانه و آدمیان الفت گیرد. مقابل وحشی. (از ناظم الاطباء).
(ذُ)
لغت نامه دهخدا
محمد بن یحیی بن عبدالله الذهلی بالولاء. مکنی بابی عبدالله. از مردم نیشابور و از حفاظ حدیث و فقه است وی از نیشابور بطلب حدیث ببغداد و بصره و شهرهای دیگررفت و شهرتی تمام یافت. بخاری در صحیح 34 حدیث از وی روایت کرده است. و مشیخت علم بخراسان به وی منتهی شود. و وی احادیث زهری را در دو مجلد گرد کرد و الزهریات نامید. رجوع به تذکرهالحفاظ. تهذیب التهذیب. و المستطرفه و رجوع به الاعلام زرکلی ج 3 ص 999، 1000 شود
