معنی هلکاء - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

(هََ لَ)

جمع واژۀ هلکه. (از منتهی الارب). رجوع به هلکه شود

(هََ / هَِ)

گروه بلندآواز. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)

(هَِ پِ)

موضعی میان مکه و یمامه، و آن را روزی (جنگی) است. (از معجم البلدان) (منتهی الارب)

(هََ)

مؤنث اهلب. زن بسیار موی سرین، هلبه هلباء، بلای سخت. (از منتهی الارب)

(مُ لَ)

جمع واژۀ ملیک. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). جمع واژۀ ملیک، به معنی پادشاه و خداوند. (آنندراج)

(لَکْ کا)

پوستهای رنگ کرده به لک. (منتهی الارب)

(سُ)

مقیم شدن و لازم گردیدن. (منتهی الارب)

بک پیمانه ی پر

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما