معنی هلثاء - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

(هََ ءَ)

گروه بلندآواز. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

(ثُ لَ)

سه شنبه، ثلاثاء

(اِ تِ)

لثی (شلم تنک) خورانیدن. (منتهی الارب). شلم (صمغ) برآوردن.

(دَ)

ناقه ای که از ضعف گردن خود را دراز کند. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

(هََ)

نیستی: هلکههلکاء، تأکید است. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)

(هَِ پِ)

موضعی میان مکه و یمامه، و آن را روزی (جنگی) است. (از معجم البلدان) (منتهی الارب)

(هََ)

مؤنث اهلب. زن بسیار موی سرین، هلبه هلباء، بلای سخت. (از منتهی الارب)

(هََ)

فروهشتگی که به مردم عارض شود. (اقرب الموارد)

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما