- هلبج (هَُ لَ بِ)
شیر دفزک. (از منتهی الارب). هلابج. هلباجه. (از اقرب الموارد)
معنی هلبج - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(هَُ بُ)
لغت نامه دهخدا
نام قصبۀ ختلان بوده است. در حدودالعالم به جای حرف باء، میم آمده است. (از حواشی فیاض بر تاریخ بیهقی ص 557). رجوع به هلمک شود
(هََ بَ)
لغت نامه دهخدا
کسی. (منتهی الارب) : ما فی الدار هلبس، یعنی کسی نیست که بدو انس توان گرفت. (از اقرب الموارد)
(زَ / زَ عَ)
لغت نامه دهخدا
بر زمین زدن کسی را. (منتهی الارب). لبج به (مجهولاً) ، بر زمین افکنده شد و افتاد، به چوب دستی زدن کسی را. (منتهی الارب)
(قَ)
لغت نامه دهخدا
زدن کسی را به چوب دستی. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، استعاره است نزد عوام برای جدا کردن برنج از پوستش بوسیلۀ چوب زدن. (معجم متن اللغه) ، آرام و پی در پی زدن. (اقرب الموارد) (معجم متن اللغه)
(هَُ)
لغت نامه دهخدا
موی، هرچه باشد. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، موی گندۀ سطبر. (از منتهی الارب). موی انبوه، موی دم. (از اقرب الموارد) ، موی سبلت خوک که آن را کاسموی نامند و بدان کفش دوزند. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)
(قَ سَ رَ)
لغت نامه دهخدا
برکندن موی کسی را، پیاپی باریدن باران بر قوم. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، پی درپی آوردن اسب رفتار را. (از منتهی الارب) ، هجو کردن کسی را و دشنام دادن. (از منتهی الارب) (اقرب الموارد)
