معنی هزیلی در لغت نامه دهخدا

کار شعبده باز که در شعبده های خویش چابک دست باشد. (از اقرب الموارد)

معنی هزیلی در لغت نامه دهخدا

منسوب به هزیله که نام زنی است. (سمعانی). (هزیله نام چند زن صحابی است). (از منتهی الارب)

معنی هزیلی - جستجوی لغت در جدول جو

هزیلی

لغت نامه دهخدا

هزیلی

لغت نامه دهخدا

هزیل

لاغر، انسان یا حیوان باریک اندام و کم گوشت

فرهنگ فارسی عمید

ازیلی

(اَ)

شهری است در مغرب، اندر بلاد بربر، پس از طنجه در زاویۀ خلیجی که بسوی شام کشد و بر آن سوری است متعلق بدماغه ای که در دریا پیش رود. سور مزبور زیباست و شراب اهالی از چاه هائی با آب خوشگوار است. ابن حوقل گوید: راه برقه بازیلی، از کنار بحرالخلیج تا دهانۀ بحرالمحیط است و سپس از سمت چپ ببحرالمحیط متمایل شود. (معجم البلدان). و مؤلف قاموس الاعلام ترکی گوید: ازیلی قصبه ای است در اقصای مغرب بغاز سبته

لغت نامه دهخدا

هذیلی

(هَُ ذَ لی ی)

هذلی. منسوب به هذیل که قبیله ای است. (سمعانی)

لغت نامه دهخدا

هزیمی

(هَِ زْ زی ما)

شکست لشکر. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء). اسم از هزم. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

هزیمی

(هَُ زَ)

منسوب به هزیمه که بطنی است از حمیر. (سمعانی)

لغت نامه دهخدا

هزیله

(هََ لَ)

اسمی است مشتق از هزل، مانند شتیمه از شتم. (اقرب الموارد) ، لاغری. ثم فشت الهزیله فی الابل. ج، هزائل، هزلی ̍. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

زیلی

زخم و زیلی مترادف و تابع زخم و زیلی به معنی زخمدار و زخمناک و دارای زخمهای بسیار است، (از فرهنگ عامیانۀ جمال زاده)

لغت نامه دهخدا

زیلی

محرم بن عارف بن حسن، مکنی به ابواللیث، از علماء قرن دهم هجری، او راست: هدیه الصعلوک فی شرح تحفهالملوک در فقه حنفی که در رمضان سال 979 هجری قمری تألیف آن را به پایان رسانید، (از معجم المطبوعات ج 1 ص 343)
احمد بن محمد ابی البرکات الزیلی السیواسی، مکنی به ابوالثناء، وی در سال 974 هجری قمری مشهور گشت، او راست: زبدهالاسرار، (از معجم المطبوعات)

لغت نامه دهخدا

هزیل

(هَِ زْ زی)

کثیرالهزل. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

هزیل

(هََ)

لاغر. نزار. ج، هزلی. (یادداشت مؤلف). ضد سمین. ج، هزلی ̍. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

هزلی

(هََ لَ)

مارها. واحد ندارد. (منتهی الارب)