معنی هبلاع - جستجوی لغت در جدول جو

هبلاع

لغت نامه دهخدا

(سَ کَ / کِ)

بگلو فروبرانیدن. چیزی را در حلق کسی فروبردن، سپید دست و پا شدن تا ران، تمام گشادن دروازه را. فاگشادن در، بند کردن. بستن. (ازاضداد است) ، بچۀ ابلق برآوردن فحل

لغت نامه دهخدا

هبلات

(هَُ بَ)

کسانی که از نژاد هبل میباشند. (ناظم الاطباء). اولاد و احفاد هبل که پدر قبیله ای از کلب بود

لغت نامه دهخدا

هبلاء

(هََ)

مؤنث اهبل. زنی که عقل و خرد و تمیز خود را از دست داده باشد. (معجم متن اللغه). ج، هبل

لغت نامه دهخدا

هبالع

(هَُ لِ)

لئیم. (معجم متن اللغه) (تاج العروس)

لغت نامه دهخدا

هزلاع

(هَِ)

بچۀگرگ لاغرسرین که از کفتار پیدا شود. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

بلاع

(بَلْ لا)

شخص بسیاربلع. آنکه بسیار می بلعد. (از ذیل اقرب الموارد از لسان)

لغت نامه دهخدا

هبلع

(هََ بَلْ لَ)

مرد بسیارخوار فراخ گلو که لقمه های کلان بردارد. (ناظم الاطباء). مرد بسیارخوار بزرگ لقمۀ فراخ گلو. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (تاج العروس). مأخوذ از بلع. (معجم متن اللغه). هبلع

لغت نامه دهخدا

هباع

(هَِ)

جمع واژۀ هبع. شتر بچگانی که در آخر نتاج زاده باشند. (منتهی الارب) (آنندراج). رجوع به هبع شود

لغت نامه دهخدا

هلاع

(قَ زَ عَ)

سخت حریص شدن. (تاج المصادر بیهقی)

لغت نامه دهخدا

معنی هبلاع - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما