- هارلد(رُ)
دوم (1022-1066 میلادی). پادشاه انگلیس، پسر دوم ارل گادوین که در حدود سال 1022 متولد شد (قبل از 1045). با نفوذی که پدرش و ادوارد دکانفسر داشت در جوانی فرمانروایی ایالت ایست انگلز را به دست آورد و در سال 1051 با پدرش تبعید شد. ولی هنگامی که گادوین به فلاندر رفت، هارلد و برادرش لئوفوین به ایرلند پناهنده شدند. در سال 1052 ویلیام دوک نرماندی که در آن زمان صاحب تاج و تخت انگلستان نیز بود دچار ناراحتی های داخلی شد و تحریکاتی بر ضد وی و به نفع گادوین صورت گرفت. در نتیجه او و فرزندانش تحت نظر به انگلستان بازگشتند و با فرمانی املاک آنها باز داده شد. بدین ترتیب هارد بار دیگر حاکم ایست انگلز شد و با مرگ پدرش که در سال 1053 روی داد، وی وارث ایالت بزرگتری به نام وست ساکسونز گردید و بتدریج بر قلمرو وی افزوده گشت. در سال 1057 هارلد و برادرانش به استثنای مرکیا حاکم تمام ایالات انگلستان بودند. در ششم ژانویۀ سال 1066 ادوارد درگذشت و بنابه وصیت وی هارلد رسماً تاجگذاری کرد. در این هنگام ویلیام بر ضد تاج و تخت انگلستان قیام کرد و از ماه مه تا سپتامبر هارلد و کشتیهای او در سواحل جنوبی انگلستان آماده جنگ با ویلیام بودند، اما پس از چندی به لندن بازگشتند. در این زمان هارالد هاردرادا پادشاه نروژ با همدستی تاستیگ به انگلستان حمله کرد هارلد به مقابلۀ آنها پرداخت ودر بیست و پنج سپتامبر همان سال فتح بزرگی نصیب وی شد. دو روز بعد به هارلد خبر رسید که ویلیام در پونسی پیاده شده است. هارلدناگزیر به جمعآوری سپاه پرداخت و بیدرنگ بطرف جنوب پیش رفت. سپس به ساسکس رفت، ولی در آنجا دچار حملۀ نرمن ها شد (17 اکتبر 1066 میلادی) پس از یک روز جنگ درتپۀ سن لاک هارلد شکست خورد و بر اثر تیری که به چشم وی رسید زخمی شد و دو برادر او در این جنگ کشته شدند. هارلد سه پسر و دو دختر داشت. جسدش را گویا بعدها از آب گرفتند و وی در والت هام به خاک سپرده شد