معنی هاجتگه - جستجوی لغت در جدول جو

هاجتگه

لغت نامه دهخدا

هاجره

نیمۀ روز، نیمروز، شدت گرما

فرهنگ فارسی عمید

تاجگه

(گَهْ)

مخفف تاجگاه:
چو کیخسرو از ملک پرداخت رخت
نهاد اندر آن تاجگه جام و تخت.
نظامی.
رجوع به تاجگاه شود

لغت نامه دهخدا

هاجه

(هاجْ جَ)

چشم به مغاک فرورفته. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) : عین هاجه، ای غائره. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

اتگه

(اَ تَ گَ)

شوهر دایه را گویند، کما فی دریای لطافت. و این مخفف اتاگاه است چه در ترکی اتا بمعنی پدر است و اتاگاه کسی که قائم مقام پدر باشد (؟). (غیاث اللغات)

لغت نامه دهخدا

هاجره

(قُ)

هاجره از مصادری است که بر وزن فاعله آمده اند، مانند: عاقبه، کاذبه و عافیه. ج، هاجرات، هواجر: اذا ماشئت نالک هاجراتی. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

هاجشه

(جِ شَ)

جماعت و گروه نو فراهم آمده. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). هابشه. ج، هواجش: جأت هاجشه من ناس. (اقرب الموارد). و رجوع به هابشه شود

لغت نامه دهخدا

هاجعه

(جِ عَ)

تأنیث هاجع. بشب خوابنده. ج، هجّع، هجوع، هواجع. جج، هواجعات. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

هاجنه

(جِ نَ)

مؤنث هاجن. رجوع به هاجن شود، خرمابنی که در کوچکی بار دهد. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). نخله ای که اول بار آورد و نوباوه نماید. (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

ماتگه

(گَهْ)

جای مات شدن:
ای بس شه پیل افکن کافکند به شه پیلی
شطرنجی تقدیرش در ماتگه حرمان.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

هاجه

(جَ)

غوک ماده. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). ضفدع ماده. ج، هاجات. تصغیر آن هویجه. هییجه. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

باجرگه

(جِ گِ)

دهی از دهستان حومه بخش صومای شهرستان ارومیه در 21هزارگزی شمال خاوری هشتیان در مسیر راه ارابه رو سلماس، دره، سردسیر، سکنۀ آن 132 تن و آب آن از چشمه است. محصولات آن غلات، توتون و شغل اهالی زراعت و گله داری. صنایع دستی جاجیم بافی. راه ارابه رو دارد. (فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

هماجلگه

(هَُ)

دهی است از بخش ثلاث شهرستان کرمانشاهان که 120 تن سکنه دارد. آب آن از رود زمکان و محصول عمده اش لبنیات، سقز، کتیرا ومیوۀ جنگلی است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

نهایتگه

(نِ / نَ یَ گَهْ)

انتها. حد و مرز. کرانه:
که هرچ از زمین باشد و آسمان
نهایتگهی باشدش بی گمان.
نظامی

لغت نامه دهخدا

شهادتگه

(شَ دَ گَهْ)

مخفف شهادت گاه. محل شهادت. قتلگاه:
در شهادتگه عشق است رسیدن مشکل
خاقنی راه چنان نیست که آسان برسم.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

چاشتگه

(گَهْ)

هنگام چاشت. زمان چاشت. وقت چاشت. چاشتگاه. چاشتگاهان. چاشتگاهی:
با سماع چنگ باش از چاشتگه تا آنزمانک
بر فلک پیدا شود پروین چو سیمین شفترنگ.
عسجدی.
چرخ از سموم گرمگه زاده وبا هر چاشتگه
دفع وبا را جام شه یاقوت کردارآمده.
خاقانی.
صبحدم رانده ز منزل تشنگان ناشتا
چاشتگه هم مقصد و هم چشمه هم خوان دیده اند.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

هاجره

هاجره در فارسی مونث هاجر و نیمروز (نصف النهار)، نیمروز داغ، سختی گرما، سخن زشت دشنامگونه -1 مونث هاجر، نیم روز (ظهر) در گرمای تابستان، شدت گرما سختی گرما: (وسیاحان بیابان حرمان در هاجره هجران از منبع عدل و منهل فضل اوزلال نوال چشند)، رسوایی فضیحت بی آرویی، جمع هواجر

فرهنگ لغت هوشیار

هاجسه

هاجسه در فارسی مونث هاجس بنگرید به هاجس مونث هاجس جمع هواجس هاجسات

فرهنگ لغت هوشیار