معنی نیکومزاج - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

(مِ)

خوش خوئی. خوش مشربی. نیک محضری

(مِ)

خوش خوی. خوش مشرب. (ناظم الاطباء) ، آنکه دارای مزاج سالمی است. (فرهنگ فارسی معین)

(مَ)

نیکومحضر

(مَ)

نیک معاش. که زندگی مرفه دارد. که خوش گذران است. (از فرهنگ فارسی معین)

(مِ)

نیکومزاجی. دارای مزاج سالم بودن، خوش خویی. خوش مشربی. (فرهنگ فارسی معین)

نیکسرشت نیکنهاد آنکه دارای مزاج سالمی است، خوش خوی خوش مشرب

آنکه دارای مزاج سالمی است، خوش خوی خوش مشرب

دارای مزاج سالم بودن، خوش خویی خوش مشربی

دارای مزاج سالم بودن، خوش خویی خوش مشربی

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما