معنی نیسانی در لغت نامه دهخدا

منسوب به نیسان است.، - ابر نیسانی، باران نیسانی. ابر و بارانی که در ماه نیسان پدیدآید و ببارد. باران بهاری که دشت و باغ را طراوت و سرسبزی دهد. رجوع به نیسان شود:، ز اشک ابرنیسانی به دیبا شاخ شد معلم، ز بوی باد آذاری به عنبر شاخ شد معجون.، رودکی.، ابری آمد چو ابر نیسانی، کرد بر سبزه ها درافشانی.، نظامی.، سبزپوشی چو فصل نیسانی، سرخ روئی چو صبح نورانی.، نظامی.، جز یک ابر تو کابر نیسانی است، آن دگر ابرها زمستانی است.، نظامی

معنی نیسانی در فرهنگ لغت هوشیار

منسوب به نیسان. یا ابر نیسانی. ابری که در ماه نیسان پدید آید: ز گریه ابر نیسانی دم سرد زمستانی چه حیلت کرد کز بپرده مدام آورد مستان را (دیوان کبیر 45: 1)

معنی نیسانی - جستجوی لغت در جدول جو

نیسانی

لغت نامه دهخدا

نیسانی

فرهنگ لغت هوشیار

نیسان

(پسرانه)

باران بهاری، بارانی که در اردیبهشت می بارد، نام ماه دومین ماه بهار

فرهنگ نامهای ایرانی

نیساری

سپاهی، لشکری، سرباز داوطلب

فرهنگ فارسی عمید

نفسانی

مربوط به نفس

فرهنگ فارسی عمید

نیسان

نی مانند، شبیه نی
ماه هفتم از ماه های سریانی، ماه دوم از فصل بهار
کنایه از بهار

فرهنگ فارسی عمید

ریسانی

منسوب است به ریسان که انتساب اجدادی است، (از انساب سمعانی)

لغت نامه دهخدا

نیسان

خلاف، (برهان قاطع) (آنندراج) (ناظم الاطباء)، مخالفت، (برهان قاطع) (انجمن آرا) (آنندراج) (رشیدی) (ناظم الاطباء)، مرادف انیسان است، (از رشیدی)، مخفف انیسان است، (از انجمن آرا)، عدم موافقت دروغ و عهد و پیمان خلاف و دروغ و هنگام شکستن عهد و پیمان، (ناظم الاطباء) :
من آنگاه سوگند نیسان خورم
که زین مملکت رخت بیرون برم،
بوشکور (از انجمن آرا)

لغت نامه دهخدا

نوسانی

(نَ وَ)

منسوب به نوسان.
- حرکت نوسانی، جنبش چیزی در جای خود

لغت نامه دهخدا

نفسانی

(نَ)

منسوب به نفس. از نفس. (یادداشت مؤلف). رجوع به نفس شود، منسوب به نفس اماره. مقابل روحانی: متابعت وساوس شیطانی و موافقت هواجس نفسانی نمودی. (سندبادنامه ص 86).
چه خبر دارد از حقیقت عشق
پای بند هوای نفسانی.
؟

لغت نامه دهخدا

میسانی

قسمی از برد. (یادداشت مؤلف). گویا نوعی پارچه بوده است که در میسان از بلاد مصر می بافته اند: از وی (از روم جامۀ دیبا و سندس و میسانی و طنفسه و جوراب وشلوار بندهای با قیمت بسیار خیزد. (حدود العالم)

لغت نامه دهخدا

کیسانی

(کَ)

منسوب است به کیسان که نام اجدادی است. (از الانساب سمعانی)

لغت نامه دهخدا

نیساری

سپاهی و لشکری، و آن قسم دوم است از چهار قسم طوایف انسان که جمشید قرار داده بود، (از برهان) (از رشیدی) (از انجمن آرا) (از آنندراج)، نیز رجوع به واژه نامک، تألیف عبدالحسین نوشین، ذیل ’کاتوزیان’ شود:
صفی بر دگر دست بنشاندند
همی نام نیساریان خواندند،
کجا شیرمردان جنگاورند
فروزندۀ لشکر و کشورند،
فردوسی

لغت نامه دهخدا

غیسانی

(غَ نی ی)

منسوب به غیسان. خوبروی خوش قامت گویی سرو سهی است در حسن قامت. (منتهی الارب) (آنندراج). زیبارویی که در خوشی قامت بسان شاخۀ درخت باشد. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

نیسان

(نَ / نِ)

نام ماه هفتم است از ماههای رومیان. (غیاث اللغات) (از برهان) (از انجمن آرا) (آنندراج). ماه دوم بهار. (السامی). به سریانی نام ماه دویم باشد از سه ماه بهار. (برهان قاطع). ماه هفتم از سال سریانی میان آذار وایار، و آن ماه دوم بهار است مطابق اردیبهشت فارسی و ثور عرب و تقریباً مطابق است با آوریل فرانسوی و آن 30 روز است. (یادداشت مؤلف). و باران این ماه را نیز مجازاً نیسان گویند. (غیاث اللغات) :
آنچا که جحیم خشم تو آذر
آنجا که نسیم صلح تو نیسان.
منجیک.
تا نرگس اندر آید با کانون
تا سوسن اندر آید با نیسان.
فرخی.
چون برف بود به جای سبزه
دی ماه بود نه ماه نیسان.
ناصرخسرو.
به نیسان همی قرطۀ سبز پوشید
درختی که آبان برون کرد ازارش.
ناصرخسرو.
این تیره و بی نور تن امروز به جان است
آراسته چون باغ به نیسان و به آزار.
ناصرخسرو.
گر خزان است حال من شاید
فکرت من نگر که نیسان است.
مسعودسعد.
به گاه خدمت بر دستها چو بوسه دهم
چنان بگریم گویی که ابر نیسانم.
مسعودسعد.
ز تو باغ گردد کشفته به آذر
ز تو راغ گردد شکفته به نیسان.
جبلی.
وقت طرب است و روز عشرت
ایام گل است و فصل نیسان.
خاقانی.
شاه ریاحین بساخت لشکرگاه از چمن
نیسان کآن دید کرد لشکری از ضیمران.
خاقانی.
آب چون نار هم از پوست خورم
چون نیابم نم نیسان چه کنم.
خاقانی.
همان رونق ز خوبیش آن طرف را
که از باران نیسانی صدف را.
نظامی.
شد از ابر نیسان صدف باردار
پدیدار شد لؤلؤ شاهوار.
نظامی.
نه ابر از ابر نیسان درفشان تر
نه باد از باد بستان خوش عنان تر.
نظامی.
این هنوز اول آذار جهان افروز است
باش تا خیمه زند دولت نیسان و ایار.
سعدی.
به تک ژاله می ریخت بر کوه و دشت
تو گفتی مگر ابر نیسان گذشت.
سعدی.
گیرد ز گل رخ تو زینت
گلشن چو جهان ز ماه نیسان.
بدر جاجرمی.
تاک را سیراب کن ای ابر نیسان در بهار
قطره تا می می تواند شد چرا گوهر شود.
صائب.
- آب نیسان، آب باران نیسان که با شرایطی گیرند و در دعاها و استشفاء و عزائم به کار برند. (یادداشت مؤلف).
- ابر نیسان. رجوع به نیسانی شود.
- باران نیسان. رجوع به ترکیب آب نیسان در بالا شود

لغت نامه دهخدا

بیسانی

(بَ)

نسبتی است به بیسان. (از انساب سمعانی)

لغت نامه دهخدا

دیوانی

منسوب بدیوان درباری و دربار پادشاه

فرهنگ لغت هوشیار

دیرانی

دیر نشین

فرهنگ لغت هوشیار

ریحانی

ناز بویا گونه ای باده سبز و تنک، آمیزه تنباکو و بویه ها منسوب به ریحان، شراب صاف شده باده مصفی، یکی از اقسام خطوط اسلامی

فرهنگ لغت هوشیار

ساسانی

منسوب به ساسان از خانواده ساسان

فرهنگ لغت هوشیار

جیلانی

پارسی تازی گشته گیلانی گردناک

فرهنگ لغت هوشیار

نیساری

لشکری، سرباز داوطلب

فرهنگ لغت هوشیار

نیسان

مخالفت، پیمان خلاف و دروغ نام ماه هفتم است از ماههای رومیان و ماه دوم از فصل بهار را گویند

فرهنگ لغت هوشیار

نفسانی

نفسانی در فارسی روانی منسوب به نفس مربوط به نفس: پس جنباننده این جسم نخستین عقلی نبود و نه طبعی بلکه نفسانی بود. یا کیفیات نفسانی. حالاتی که در نفس انسانی جریان می یابد

فرهنگ لغت هوشیار

میسانی

منسوب به میسان، اهل میسان دست میسانی، نوعی پارچه که درمیسان بافته میشد: (چنانک بیکی شهرادیم پیرایند و بیکی شهر دیبا بافند... وبیکی شهرمیسانی بافند)

فرهنگ لغت هوشیار