معنی نوکاح - جستجوی لغت در جدول جو

نوکاح

لغت نامه دهخدا

نکاح

عقد زناشویی بستن، عقد ازدواج، زناشویی

فرهنگ فارسی عمید

نوکار

کسی که تازه به کاری یا فراگرفتن هنری شروع کرده، تازه کار، کم تجربه
نوکر، خدمتکار مرد، مستخدم، چاکر
سپاهی

فرهنگ فارسی عمید

نواح

(نُوْ وا)

مأخوذ از تازی، به معنی: نواحی و حوالی و محال و ساحل و کنار دریا. (ناظم الاطباء). رجوع به نواحی شود

لغت نامه دهخدا

نکاح

(نَ)

دهی است از دهستان تبادکان بخش حومه و ارداک شهرستان مشهد، در 2هزارگزی شمال مشهد در جلگۀ معتدل هوائی واقع است و 324 تن سکنه دارد. آبش از قنات، محصولش غلات و میوه ها، شغل اهالی زراعت و مالداری است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا

نکاح

(نَکْکا)

آنکه زن بسیار گرفته باشد. کثیرالنکاح. پرشهوت. (ناظم الاطباء). رجوع به نکاح و نکح شود

لغت نامه دهخدا

نواح

(فَ رَ)

گریه و ماتم نمودن به آواز بلند. (از آنندراج). نوح. نیاح. نیاحه. مناحه. (از اقرب الموارد). رجوع به نیاحه شود

لغت نامه دهخدا

نوکاء

(نَ)

زن گول. (آنندراج). تأنیث انوک است. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به انوک شود

لغت نامه دهخدا

نوکان

دهی است از دهستان حومه بخش مرکزی شهرستان کرمانشاه، در 17 هزارگزی شمال شرقی کرمانشاه در جنوب جادۀ کرمانشاه به تهران، در دامنۀ سردسیری واقع است و450 تن سکنه دارد، آبش از چاه و چشمۀ طاق بستان، محصولش غلات و حبوبات و صیفی و چغندرقند، شغل مردمش زراعت و گله داری است، (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا