- نوعا
بیشتر اوقات، بطور معمول
معنی نوعا - جستجوی لغت در جدول جو
- نوعا
بیشتر، هماره
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
صنف، شکل، صورت، در علم زیست شناسی گونه، در علم منطق کلی ای که بر افرادی که حقیقت یکسان دارند اطلاق می شود و اخص از جنس است
نوع بشر: انسان
نوع بشر: انسان
کودک تازه به راه افتاده، کنایه از چیزی یا کسی که به تازگی فعالیت خود را آغاز کرده مثلاً شرکت نوپا
(نَ / نُو)
لغت نامه دهخدا
بچه که تازه به راه افتاده است. کودک که به نوی راه رفتن گرفته است. (یادداشت مؤلف). نیز رجوع به نوبه پاآمده شود
(رَ گُ تَ)
لغت نامه دهخدا
آنکه بار اول زائیده است. که بار اول است که زاییده و بچه آورده است. (از یادداشت مؤلف) ، زنی که به تازگی زاییده است. که تازه فارغ شده است
دهی است از دهستان دوهزار شهرستان تنکابن، در 55 هزارگزی جنوب غربی تنکابن، در منطقه ای کوهستانی و سردسیر واقع است، دهی است ییلاقی ودر تابستان در حدود 800 تن سکنه دارد، شغل عمده مردمش گله داری است، (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3)
نوشنده، (آنندراج)، آشامنده (؟)، (ناظم الاطباء)
(نَ / نُو)
لغت نامه دهخدا
منسوب به نوع. مقررشده برای نوع. (ناظم الاطباء). مربوط به نوع: صورت نوعی. حرکت نوعی. (فرهنگ فارسی معین) : من نوعی
(رُلْلاه)
لغت نامه دهخدا
رازی (امیر...)، متخلص به نور. از شاعران قرن دهم هجری است. وی در عهد شاه طهماسب می زیست و متولی مزار حضرت عبدالعظیم در شهرری بود. او راست:
دست رقیب داشت به دست آن نگار مست
خندان ز من گذشت و مرا گریه داد دست.
(از صبح گلشن ص 558) (تحفۀ سامی ص 41) (قاموس الاعلام ج 6 ص 4606).
و رجوع به هفت اقلیم (اقلیم چهارم، ری) شود
دست رقیب داشت به دست آن نگار مست
خندان ز من گذشت و مرا گریه داد دست.
(از صبح گلشن ص 558) (تحفۀ سامی ص 41) (قاموس الاعلام ج 6 ص 4606).
و رجوع به هفت اقلیم (اقلیم چهارم، ری) شود
(نَ)
لغت نامه دهخدا
مئات الوف، در مراتب شانزده گانه عدد نزد فیثاغورثیان. (رسایل اخوان الصفا از یادداشت مؤلف)
آوند (ظروف واوانی باشد و به عربی وعا گویند) ظرف آوند: (و وعای ضمیرش از این اندیشه ممتلی شده)، آوند رگ، جمع اوعیه اوعا. یا وعا لنفاوی. سپید رگ، ظرف آوند: (و وعای ضمیرش از این اندیشه ممتلی شده)، آوند رگ، جمع اوعیه اوعا. یا وعا لنفاوی. سپید رگ
نوخاسته، نوخیز، نوزاد، نوچه، نوبنیاد
بارغبت، بامیل، رغبت آمیز
متضاد: کرهاً، متنکر
متضاد: کرهاً، متنکر
بدیمن، بد شگون
دهکده ای قدیمی که در مسیر راه دوهزار قرار دارد
مرتعی درنزدیکی آلاشت، تنه ی تراشیده و توخالی درخت که وسیله ی نگهداری کره ی تازه