معنی نوجامه - جستجوی لغت در جدول جو

نوجامه(نَ / نُو مَ / مِ)

لغت نامه دهخدا

نوشابه

(دخترانه)

آب گوارا، نام پادشاهی در سرزمین بردع

فرهنگ نامهای ایرانی

نوباوه

(دخترانه)

کودک یا نوجوان، میوه ای که تازه رسیده باشد، میوه تازه و نورس

فرهنگ نامهای ایرانی

نوباوه

کودک، فرزند، نورسیده، نوپدید آمده، میوۀ تازه و نورس

فرهنگ فارسی عمید

رودجامه

ساز، ساز زهی، تار، بربط

فرهنگ فارسی عمید

پاجامه

زیرجامه، پیژامه، شلوار، تنبان

فرهنگ فارسی عمید

دیوجامه

جامۀ پوستین که وارونه به تن کنند، نوعی جامۀ خشن که در قدیم هنگام جنگ به تن می کردند

فرهنگ فارسی عمید

نوشابه

نوعی نوشیدنی شیرین و گازدار، آب گوارا، شربت
نوشابۀ الکلی: مشروب الکلی، عرق

فرهنگ فارسی عمید

دیوجامه

(وْمَ / مِ)

نوعی از جامۀ پوستین باشد که آن را وارونه می پوشند تا پشمهای آن بر بالا آید و پرها بر آن بند کنند و شبها بشکار کبک روند. (برهان)، بعضی گویند جامه ای باشد از پلاس گنده که در روزهای جنگ پوشند. (برهان) (ناظم الاطباء) (آنندراج)، پوست شیر و پلنگ که بهادران و پهلوانان در روز معرکه بر دوش اندازند. (برهان) (آنندراج)، جامه ای است پرها بر او بندند وقت شکار کبک پوشند دراز و عریض باشد چنانکه گویی بر اندام دیو است و بر آن شاخهای عقاب نصب کرده و شکار مرغان را کسی درپوشد و در شکارگاه جنبیدن گیرد و شاخهای عقاب بجنباند جانوران گمان برند که صدای بال عقاب است همه فروخیزند از پرواز بمانند تا همه را بگیرند و این شکار در زابلستان بسیار کنند و گفته اند جامه ای است پلاسین چه پشم آن بیرون او باشد و آن را در جنگ (پوشند) و پوشندۀ آن را دیوسوار گویند. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

ضوجانه

(ضَ نَ)

تأنیث ضوجان: نخله ضوجانه، خرمابن خشک و خشک شاخه (لغه فی الصّاد). (منتهی الارب) ، رود (؟). (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

تن جامه

(تَ مَ / مِ)

لباس و پوشاک و کرته و زیرقبایی. (ناظم الاطباء) : در حال سی دینار فرستاد که این را به بهای تن جامه بدهید. (سفرنامۀ ناصرخسرو). بعد چند روز دیگر کشتی ها دررسید و معامله بکردند که از تن جامه عظیم تقصیر بود و بیشتر آن بودند که پوست گوسفند و آهو همی پوشیدند. (مجمل التواریخ).
و آورد برون ز خز و دیبا
تن جامه ای از خزینه زیبا.
نظامی.
لیک آن مستی بود توبه شکن
منسی است این مستی تن جامه کن.
مولوی.
بپوشید تن جامه در تن سیه
بگفتا که ای پشت گرم سپه.
نظام قاری.
صوفک و خاصک و تن جامه و بیت و برتک
کلی و کلفتن و سالو و روس انصار.
نظام قاری.
ز تن جامه و کدرویی کزی
ز کستونی و بر کجین و قزی.
نظام قاری

لغت نامه دهخدا

پیجامه

(مَ / مِ)

پیژاما. شاید از کلمه هندی پوی جاما و آن نوعی شلوارگشاد است که زنان هند پوشند. لباسی گشاد و سبک مرکب از نیم تنه و شلوار بنددار برای داخل خانه و خواب

لغت نامه دهخدا

توجرمه

(جَ مَ)

اسم مردی از اولاد یافث بود. گویند که بیت توجرمه اسم شهر یا بلادی می باشد که اهل آنجا با صور تجارت اسب و استر داشتند. (از قاموس کتاب مقدس) : در توراه هم از اسب و استر و گردونه توجرمه که ارمنستان و کتپتوکا باشد یاد شده است. (فرهنگ ایران باستان ص 278)

لغت نامه دهخدا

آبجامه

(مَ / مِ)

جام آبخوری. اناء. (زمخشری) : القحف، آب جامۀ چوبین. (قاضی محمد دهار). کاس. جام شراب. تور:
زمزم لطف آب خامۀ اوست
کعبۀ اهل فضل نامۀ اوست.
سنائی

لغت نامه دهخدا

پاجامه

(مَ / مِ)

زیرجامه. تنبان. شلوار. ازار

لغت نامه دهخدا

برجامه

(بَ مَ / مِ)

مرکّب از: بر + جامه، لباس زبرین. جامه که بالای جامه های دیگر پوشند. مقابل شعار. دثار.

لغت نامه دهخدا

رودجامه

(مَ / مِ)

آلت موسیقی که زه دارد. ذات الاوتار. ساز زهی: طنبور، نوعی از رودجامه ها. (صراح). طنبور، نوعی از رودجامه هاست. عازف، چغانه که یکی از رودجامه هاست. (منتهی الارب). رجوع به رودجامگان و رود شود، عود. ونج. (منتهی الارب). بربط. (ناظم الاطباء)

آلت موسیقی که زه دارد. ذات الاوتار. ساز زهی: طنبور، نوعی از رودجامه ها. (صراح). طنبور، نوعی از رودجامه هاست. عازف، چغانه که یکی از رودجامه هاست. (منتهی الارب). رجوع به رودجامگان و رود شود، عود. وَنَج. (منتهی الارب). بربط. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

نوجمه

(نَ)

دهی است از دهستان نائیج بخش نور شهرستان آمل، در 36 هزارگزی جنوب غربی آمل، در منطقۀ کوهستانی سردسیری واقع است و در حدود 350 تن سکنه دارد. آبش از چشمه است. این ده ییلاقی است و زمستان ها جمعیت چندانی ندارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3)

لغت نامه دهخدا

نجامه

(نِ مَ)

علم و معرفت گردش ستارگان. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا