معنی نطقاء در لغت نامه دهخدا

جَمعِ واژۀ ناطق. (یادداشت مؤلف). رجوع به ناطق شود، در اصطلاح سبعیه، رُسُل. (یادداشت مؤلف). رجوع به ناطق شود

معنی نطقاء در فرهنگ لغت هوشیار

جمع ناطق، گویایان گویندگان جمع ناطق: بر آنکه افلاک و کواکب احیا و نطقااند

لغت نامه دهخدا

فرهنگ لغت هوشیار

(نَ)

بلا. سختی. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). داهیه. (اقرب الموارد) (متن اللغه) (المنجد)

(نُ طَ)

جمع واژۀ ناطر. رجوع به ناطر شود

(نَطْ طا)

دور. (از منتهی الارب). بعیده. (از متن اللغه) (از اقرب الموارد) (از المنجد). گویند: عقبه نطاء

(نِ)

جمع واژۀ نقی. رجوع به نقی ّ شود

(نُ)

جمع واژۀ نقاوه. رجوع به نقاوه شود، جمع واژۀ نقایه. رجوع به نقایه شود

جمع ناطق: بر آنکه افلاک و کواکب احیا و نطقااند

پاکیزه شدن، نقا در فارسی پاکیزه بودن، پاکیزگی، پاکیزه (تک، نقی) پاکیزگان برگزیدگان پاکیزه بودن

پاکیزه بودن، پاکیزگی