معنی نحاحه - جستجوی لغت در جدول جو

نحاحه

لغت نامه دهخدا

نحاسه

(عَ)

بداختر گردیدن. (منتهی الارب) (از المنجد). ضد سعادت. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ناحه

(حَ)

ناحیه. کرانه. (ناظم الاطباء). ج، ناحات

لغت نامه دهخدا

نصاحه

(غَلَ جَ)

پند دادن. (آنندراج). نصیحت کردن. (تاج المصادر بیهقی) (آنندراج). نصاحیه. (منتهی الارب). نصح. نصح. نصاحه. نصوح. نصیحه. (از متن اللغه). رجوع به نصح شود

لغت نامه دهخدا

نضاحه

(نَضْ ضا حَ)

تأنیث نضاح است. (از اقرب الموارد). رجوع به نضاح شود، دورانداز و نیک اندازنده. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). قوس نضاحه بالنبل، که بدان بخوبی تیر انداخته شود. (از المنجد)

لغت نامه دهخدا

نحافه

(عَ)

لاغر و نزار گردیدن، یا به سرشت لاغر و کم گوشت گردیدن نه به لاغری. (از منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). نزار شدن. (دهار). نزار و باریک شدن. (زوزنی)

لغت نامه دهخدا

نحامه

(نُ مَ)

یکی نحام. (از اقرب الموارد). رجوع به نحام شود

لغت نامه دهخدا

نحانحه

(نَ نِ حَ)

بخیلان. (منتهی الارب) (آنندراج). مردم بخیل و لئیم. واحد آن نحنح است. (از اقرب الموارد). رجوع به نحنح شود

لغت نامه دهخدا

نحنحه

(عَ)

گردان شدن آواز در شکم، گلو روشن کردن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). بخوفیدن. (زوزنی). خفیدن. تنحنح کردن. (یادداشت مؤلف) ، به زشتی و درشتی برگردانیدن شتر را. (آنندراج) (منتهی الارب). به زشتی و درشتی دور کردن سائل را. (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

نحاته

(نُ تَ)

تراشه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). آنچه از چیز تراشیده شده بیرون ریزد. (اقرب الموارد). تراشش چوب. (مهذب الاسما). برایه. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

نحاشه

(نِ شَ)

نان سوخته. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از اقرب الموارد) (بحرالجواهر). سوخته نان. (بحرالجواهر)

لغت نامه دهخدا

نحاضه

(عَ)

بسیارگوشت گردیدن. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). پرگوشت شدن بدن کسی. (از اقرب الموارد)