- نجستی
نجس، آدم غیرقابل تحمل
معنی نجستی - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(نِ)
لغت نامه دهخدا
اسماعیل (ملا...)، فرزند ملا ابراهیم استرآبادی، متخلص به نجاتی. از شاعران قرن دهم هجری است. او راست:
آمد بهار و هر طرفی صوت بلبلی است
ساقی بیار می که عجب موسم گلی است.
(از تحفۀ سامی ص 82)
آمد بهار و هر طرفی صوت بلبلی است
ساقی بیار می که عجب موسم گلی است.
(از تحفۀ سامی ص 82)
عدم، مقابل هستی به معنی وجود:
ای دل مباش غافل یک دم ز عشق و مستی
وآنگه برو که رستی از نیستی و هستی،
حافظ،
، معدومی، نابودی، فنا، ناپدیدی: هرکس قدم در حرم عالم نهاد هرآینه به زودی بی شک داغ فنا بر پیشانی او نهد و رقم نیستی بر ناصیۀ وجودش کشد، (قصص الانبیاء ص 229)،
بلندی از آن یافت کو پست شد
در نیستی کوفت تا هست شد،
سعدی،
، هلاک، هلاکه، هلک:
سعدی غم نیستی ندارد
جان دادن عاشقان نجات است،
سعدی،
، زوال، تباهی:
تو مگر خود مرد صوفی نیستی
نقد را ز نسیه خیزد نیستی،
مولوی،
، فقر، نداری، ناداری، فاقه:
من از شاه ایران نگردم به گنج
گر از نیستی چند باشم به رنج،
فردوسی،
مبادا که در دهر دیر ایستی
مصیبت بود پیری و نیستی،
فردوسی،
دگر آنکه در شهر دانا که اند
گر از نیستی ناتوانا که اند،
فردوسی،
بینم همی شماتت بدخواهان
ورنه زنیستی نبدی عارم،
مسعودسعد،
مرا به نیستی ای سیدی چه طعنه زنی
چو هست دانشم ار زرّ و سیم نیست رواست،
مسعودسعد،
داد از کف راد تو خواهد یافت به هر حال
هر کز ستم نیستی آید به تظلم،
سوزنی،
مخور جمله ترسم که دیر ایستی
به پیرانه سربد بود نیستی،
نظامی،
گر ازنیستی دیگری شد هلاک
ترا هست بط را ز طوفان چه باک،
سعدی،
خودپرستی خیزد از دنیا و جاه
نیستی و حق پرستی خوشتر است،
سعدی،
،
از: نیست + ’ی’ شرط، به معنی نبودی، نباشد:
اگر نیستی اندر استا و زند
فرستاده را زینهار از گزند،
دقیقی،
اگر می نیستی دلها همه یکسر خرابستی،
دقیقی،
گر به پیری دانش بدگوهران افزون شدی
روسیه تر نیستی هر روز ابلیس لعین،
منوچهری،
اگر نیستی بندشان داد و دین
ربودی همه این از آن آن ازین،
نظامی
ای دل مباش غافل یک دم ز عشق و مستی
وآنگه برو که رستی از نیستی و هستی،
حافظ،
، معدومی، نابودی، فنا، ناپدیدی: هرکس قدم در حرم عالم نهاد هرآینه به زودی بی شک داغ فنا بر پیشانی او نهد و رقم نیستی بر ناصیۀ وجودش کشد، (قصص الانبیاء ص 229)،
بلندی از آن یافت کو پست شد
در نیستی کوفت تا هست شد،
سعدی،
، هلاک، هلاکه، هلک:
سعدی غم نیستی ندارد
جان دادن عاشقان نجات است،
سعدی،
، زوال، تباهی:
تو مگر خود مرد صوفی نیستی
نقد را ز نسیه خیزد نیستی،
مولوی،
، فقر، نداری، ناداری، فاقه:
من از شاه ایران نگردم به گنج
گر از نیستی چند باشم به رنج،
فردوسی،
مبادا که در دهر دیر ایستی
مصیبت بود پیری و نیستی،
فردوسی،
دگر آنکه در شهر دانا که اند
گر از نیستی ناتوانا که اند،
فردوسی،
بینم همی شماتت بدخواهان
ورنه زنیستی نبدی عارم،
مسعودسعد،
مرا به نیستی ای سیدی چه طعنه زنی
چو هست دانشم ار زرّ و سیم نیست رواست،
مسعودسعد،
داد از کف راد تو خواهد یافت به هر حال
هر کز ستم نیستی آید به تظلم،
سوزنی،
مخور جمله ترسم که دیر ایستی
به پیرانه سربد بود نیستی،
نظامی،
گر ازنیستی دیگری شد هلاک
ترا هست بط را ز طوفان چه باک،
سعدی،
خودپرستی خیزد از دنیا و جاه
نیستی و حق پرستی خوشتر است،
سعدی،
،
از: نیست + ’ی’ شرط، به معنی نبودی، نباشد:
اگر نیستی اندر استا و زند
فرستاده را زینهار از گزند،
دقیقی،
اگر می نیستی دلها همه یکسر خرابستی،
دقیقی،
گر به پیری دانش بدگوهران افزون شدی
روسیه تر نیستی هر روز ابلیس لعین،
منوچهری،
اگر نیستی بندشان داد و دین
ربودی همه این از آن آن ازین،
نظامی
از شاعران قرن دهم و از مردم ری است، او راست:
بی لب لعلت به بزمی جام نتوانم گرفت
بی تو ای آرام جان آرام نتوانم گرفت،
رجوع به تحفۀ سامی ص 163 شود
از شاعران قرن دهم تبریز است، او راست:
چون شمع از آتش دل سوزی گرفته در من
صد چاک در گریبان اشک آمده به دامن،
رجوع به تحفۀ سامی ص 144 شود
بی لب لعلت به بزمی جام نتوانم گرفت
بی تو ای آرام جان آرام نتوانم گرفت،
رجوع به تحفۀ سامی ص 163 شود
از شاعران قرن دهم تبریز است، او راست:
چون شمع از آتش دل سوزی گرفته در من
صد چاک در گریبان اشک آمده به دامن،
رجوع به تحفۀ سامی ص 144 شود
عدم فنا: مقابل هستی: (ای دل مباش یک دم خالی ز عشق و مستی وانگه برو که رستی از نیستی و هستی) (حافظ. 302)، بی چیزی فقر: (نیستی راست صابری شاکر در خدا داده حاتمی دگرست)
اضمحلال، تباهی، زوال، عدم، فقر، فنا، لاوجود، مرگ، نابودی، نبود، نیست، هلاکت
متضاد: هستی
متضاد: هستی
آلودگی، پلیدی، نجاست
متضاد: پاکی
متضاد: پاکی
چیزی که چندن مورد نیاز و باب میل نباشد، بی رغبتی و بی میلی