معنی ناکافتن - جستجوی لغت در جدول جو

ترکیدن. کفیدن. چاک شدن. شکافته شدن. تفتیق. (زوزنی). تفلیق. (زوزنی). انشقاق. تشقیق. رجوع بشکافتن شود:
می خورم تا چو مار بشکافم
می خورم تا چو خی برآماسم.
ابوشکور.
هر آنکس که آواز او (لهراسب) یافتی
به تنش اندرون زهر بشکافتی.
فردوسی.
خروش پیاده فغان سوار
همی سنگ بشکافت در کوهسار.
فردوسی، بازو. (ناظم الاطباء). ساعد. (شعوری ج 1 ورق 154)، دست چپ. (آنندراج) (ناظم الاطباء) (شعوری ج 1 ورق 154)

لغت نامه دهخدا

ناشکافتنی

(شِ تَ)

که ازدر شکافتن نیست. که آن را نتوان شکافت. که شکاف پذیر نباشد. مقابل شکافتنی

لغت نامه دهخدا

ناشتافتن

(کَ سَ جَ)

نشتافتن. مقابل شتافتن. رجوع به شتافتن شود

لغت نامه دهخدا

ناکاشته

(نِ دَ / دِ)

نکشته. کاشته ناشده. نکاشته. غیرمزروع. دست نخورده. مقابل کاشته: زمین معمور ناکاشته بدین مرد به اجارت دادیم. (سندبادنامه ص 263)

لغت نامه دهخدا

ناکاشتنی

(تَ)

که قابل کاشتن نیست. که کاشتنی نیست. مقابل کاشتنی. رجوع به کاشتنی شود

لغت نامه دهخدا

ناکاسته

(نِ دَ / دِ)

کاسته نشده. کم نشده. (ناظم الاطباء). مقابل کاسته. رجوع به کاسته شود.
- ماه ناکاسته، بدر. ماه تمام. (ناظم الاطباء) :
یکی نامه درخواست آراسته
فروزان تر از ماه ناکاسته.
فردوسی.
به شب ماه ناکاسته چون بود؟
چنان بود اگر مه به افزون بود.
فردوسی.
مجلس خلوت نگر آراسته
روشن و خوش چون مه ناکاسته.
نظامی

لغت نامه دهخدا

ناکاستنی

(تَ)

که نتوان آن را کاست. که نتوان از آن کاست. مقابل کاستنی

لغت نامه دهخدا

پاکوفتن

(نَ)

رقص کردن. رقصیدن

لغت نامه دهخدا

برکافتن

(مُ ضَ لَ)

رجوع به کافتن شود

لغت نامه دهخدا

اشکافتن

(کَ تَ)

شکافتن. رجوع به شکافتن شود

لغت نامه دهخدا

نایافتن

(لَ)

نیافتن. به دست نیاوردن. تحصیل نکردن:
سمع و بصر و ذوق و شم و حس که بدو یافت
جوینده ز نایافتن خیر امان را.
ناصرخسرو.
چنان راغب مشو در جستن کام
که از نایافتن رنجی سرانجام.
نظامی

لغت نامه دهخدا

ناتافتن

(کَ لَ طَ)

مایل نشدن. نگراییدن. روی نیاوردن. متمایل نشدن:
به کژی دلم هیچ ناتافته
روان جای روشن دلان یافته.
فردوسی.
، نتابیدن

لغت نامه دهخدا

ناشکافتن

(کَ)

نشکافتن. مقابل شکافتن. رجوع به شکافتن شود

لغت نامه دهخدا

ناکافته

(نِ تَ / تِ)

نکافته. مقابل کافته. رجوع به کافته شود

لغت نامه دهخدا

ناکاشتن

(کَ دَ)

نکاشتن. ناکاریدن. مقابل کاشتن:
بدانی گه غله برداشتن
که سستی بود تخم ناکاشتن.
سعدی

لغت نامه دهخدا

ناکاستن

(کَ)

کم نکردن. نکاستن. کاهش ندادن. مقابل کاستن. رجوع به کاستن شود

لغت نامه دهخدا

نشکافتن

(لَ لَ حَ)

مقابل شکافتن. رجوع به شکافتن شود

لغت نامه دهخدا

ناگرفتن

(لَبْءْ)

نگرفتن. مقابل گرفتن

لغت نامه دهخدا

بالافتن

(تَ)

پالودن. صاف کردن. (از فرهنگ شعوری ج 1 ص 181) (ناظم الاطباء). جای دیگر دیده نشد، فخرکننده. (فرهنگ نظام). نازنده: فلان به علم خود بالان است. بالنده و نازان است. (از فرهنگ نظام).
- بالان کنان، فخرکنان:
آن کیست کاندر آید بالان کنان از آن در
رویی چو بوستانی از آب آسمان تر.
فرخی.
، جنبان. (حاشیۀ فرهنگ رشیدی). متحرک. (برهان قاطع) (فرهنگ رشیدی) (ناظم الاطباء) (فرهنگ نظام) :
باز تا صنعتی دراندازد
ریش بالان بسوی ره تازد.
سنایی (از رشیدی).
کرده ز برای خربطی چند
از باد بروت و ریش بالان.
خاقانی.
، حرکت دهنده. (فرهنگ نظام) ، به معنی بجنبان امر از مصدر بالاندن. (فرهنگ نظام)

لغت نامه دهخدا

ناکافتنی

(تَ)

که قابل کافتن نیست

لغت نامه دهخدا