- ناپرهیزگاری(پَ)
عدم پارسائی. (ناظم الاطباء). فسق. فجور. ناپارسائی. بی عفتی. آلوده دامنی، بی احتیاطی. عدم ملاحظه در حفظ تندرستی. (ناظم الاطباء). رجوع به ناپرهیزی شود
معنی ناپرهیزگاری - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(پَ)
لغت نامه دهخدا
فاسق بدکار. (آنندراج). آن که پرهیزگاری و پارسائی ندارد. (ناظم الاطباء). غیرمتقی. فاسق. فاجر. ناپارسا. بی تقوا. بی عفت. ناپاک دامن: عالم ناپرهیزگارکوری است مشعله دار. (گلستان). معلم کتابی را دیدم در دیار مغرب ترشروی، گداطبع ناپرهیزگار. (گلستان).
عام نادان پریشان روزگار
به ز دانشمند ناپرهیزگار.
سعدی.
بس ملامتها که خواهد برد جان نازنین
روز عرض از دست جور نفس ناپرهیزگار.
سعدی.
، بی احتیاط. بی ملاحظه. بی خبر و غافل از تندرستی. (ناظم الاطباء)
عام نادان پریشان روزگار
به ز دانشمند ناپرهیزگار.
سعدی.
بس ملامتها که خواهد برد جان نازنین
روز عرض از دست جور نفس ناپرهیزگار.
سعدی.
، بی احتیاط. بی ملاحظه. بی خبر و غافل از تندرستی. (ناظم الاطباء)
غیرمتقی، فاسق، ناپارسا، ناپرهیزکار، ناخداترس
متضاد: پرهیزگار
متضاد: پرهیزگار
پارسایی، تقوا، تورع، خویشتن داری، زهد، ورع
متضاد: پارسایی، ناپرهیزگاری
متضاد: پارسایی، ناپرهیزگاری