معنی ناسازگار در فرهنگ فارسی عمید

ناموافق، مخالف، کسی که با دیگری مخالفت و تندخویی و بدرفتاری کند

معنی ناسازگار در لغت نامه دهخدا

هر آنچه سازگاری و موافقت ندارد، (ناظم الاطباء)، تندخوی، بدمزاج، (شمس اللغات)، ناموافق، ستیزه جو، بدسلوک، ناملایم، دشمن خو، که سازگار نیست، که موافق طبع نیست، ناخوش طبع:، که ناپایدارست و ناسازگار، چنین بوده تا بوده این روزگار،، فردوسی،، بخندید رستم از اسفندیار، بدو گفت کای شاه ناسازگار،، فردوسی،، از من همی جدا شوی ای ماهروی، نامهربان نگاری و ناسازگار،، فرخی،، از مار کینه ورتر ناسازگارتر چه، گفتار چربش آرد بیرون ز آشیانه،، لبیبی،، و سخت عظیم بدخوی بود و تند و ناسازگار، (مجمل التواریخ)،، زن خوب خوش طبعرنج است و بار، رها کن زن زشت ناسازگار،، سعدی،، حریف گرانجان ناسازگار، چو خواهد شدن دست پیشش مدار،، سعدی،، - آب و هوای ناسازگار،، - چرخ ناسازگار:، چنین گفت کاین چرخ ناسازگار، نه پرورده داند نه پروردگار،، فردوسی،، - روزگار ناسازگار،: و روزگار ناسازگار موافق فرمان ومراد او بود، (جهانگشای جوینی)، اگر روزگار ناسازگار روزی چند نستیزد، (ترجمه محاسن اصفهان)،، - سرزمین ناسازگار:، مرا این سرزمین ناسازگار است، به پرویز و صفاهانم چه کارست،، وصال،، - غذای ناسازگار، غذای دیرهضم، غذای گران، غذای ناگوار،، - قوت ناسازگار:، که در سینه پیکان تیر تتار، بسی بهتر از قوت ناسازگار،، سعدی،،، مخالف، (آنندراج)، منافی، متناقض، متضاد، مانعهالجمع، گردنیامدنی، که بصلح و آتشی با هم زیست نکنند:، ز عدل شافی تو سازگار و دوست شود، دو طبع دشمن ناسازگار آتش وآب،، مسعودسعد،،، مضر، ناسالم، ناباب، ناملائم، که ملائم طبع و مزاج کسی نباشد، زیان رساننده، ناملایم، درشت، نه مطابق میل و طبع، بخلاف انتظار:، سخن چند برگفت ناسازگار، از آن بیشه و گور و آن مرغزار،، فردوسی،،، بدبخت، بی طالع، آنکه بیهوده می کند و خارج از اصول ادا می کند، (ناظم الاطباء)، رجوع به ناساز شود