معنی ناآمیختنی - جستجوی لغت در جدول جو

ناآمیختنی

لغت نامه دهخدا

ناآمیخته

(شی دَ / دِ)

نیامیخته. غیرمخلوط. خالص. بی عیار

لغت نامه دهخدا

نامختنی

(مُ تَ)

که قابل آموختن نیست. که آموختن را نشاید

لغت نامه دهخدا

آمیختنی

(تَ)

درخور آمیختن. ازدر آمیختن. که آمیختن آن ناگزیر بود

لغت نامه دهخدا

ناویختنی

(تَ)

که آویختنی نیست. که از درآویختن و آویزان کردن نیست. مقابل آویختنی

لغت نامه دهخدا

ناهیختنی

(تَ)

که ازدر آهیختن نیست. مقابل آهیختنی

لغت نامه دهخدا

ناریختنی

(تَ)

مقابل ریختنی. رجوع به ریختنی شود

لغت نامه دهخدا

نامیختن

(لَ)

نیامیختن. ناآمیختن. مقابل آمیختن، نه میختن. نشاشیدن. مقابل میختن

لغت نامه دهخدا

ناگریختنی

(گُ تَ)

مقابل گریختنی. غیرفراری

لغت نامه دهخدا

ناگسیختنی

(گُ تَ)

غیرقابل انکسار و انقطاع. ناگسستنی

لغت نامه دهخدا

نامیختنی

(تَ)

ناآمیختنی. که درخور آمیختن نیست. مقابل آمیختنی

لغت نامه دهخدا

ناآمختنی

(مُ تَ)

نیاموختنی. غیرقابل آموختن. تعلیم ناپذیر. غیر قابل تعلیم و تعلّم. که سزاوار آموختن نیست، عادت ناپذیر. رجوع به آمختن شود

لغت نامه دهخدا

ناآمیختن

(کَ لَ)

نیامیختن. معاشرت نکردن. رفت و آمد نکردن. انس و الفت نگرفتن. مردم گریز بودن. مقابل آمیختن. رجوع به آمیختن شود

لغت نامه دهخدا

ناآموختنی

غیرقابل آموختن تعلیم ناپذیر مقابل آموختنی

فرهنگ لغت هوشیار

آمیختنی

در خور آمیختن

فرهنگ لغت هوشیار

ناآمختنی

غیرقابل آموختن تعلیم ناپذیر مقابل آموختنی

فرهنگ لغت هوشیار

ناآمیخته

غیرمخلوط خالص مقابل آمیخته

فرهنگ لغت هوشیار

معنی ناآمیختنی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما