معنی میرآتش در لغت نامه دهخدا

توپچی باشی و داروغۀ توپخانه. (ناظم الاطباء). داروغۀ توپخانه که قزلباش آن را توپچی باشی خوانند. (آنندراج). داروغۀ توپخانه. (غیاث) :، لشکر اهل سخن را خسروم، آرزو، میرآتشم شیخ آذری است.، سراج المحققین خان آرزو (از آنندراج)

معنی میرآتش در فرهنگ لغت هوشیار

توپچی باشی و داروغه توپخانه

معنی میرآتش - جستجوی لغت در جدول جو

میرآتش(تَ)

لغت نامه دهخدا

میرآتش

فرهنگ لغت هوشیار

مرآت

آیینه، سجنجل، آینه، قطعۀ شیشه که در پشت آن قلع و جیوه مالیده باشند، نور را منعکس می کند و انسان چهرۀ خود را در آن می بیند، به اندازه ها و شکل های مختلف ساخته می شود
کنایه از هر چیز روشن و پاک

فرهنگ فارسی عمید

میرآخر

(خُ)

میرآخور. داروغۀ اصطبل. رجوع به میرآخور شود

لغت نامه دهخدا

یرتش

(یَ تِ)

به زبان ترکی شهری را گویند. (آنندراج). هم شهری. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مرتش

(مُ تَ)

مرتشی. آن که رشوت بگیرد. مخفف مرتشی. (آنندراج). رشوه گیرنده. رجوع به مرتشی شود:
داده ام ای دل در پی اوجان دیده به رویش زلف پریشان
داده پی نان لذت ایمان قاضی بی دین مفتی مرتش.
نصیرای بدخشانی (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

مرآت

(مِرْ)

از ’رأی’، آئینه. آینه. مرآه. رجوع به مرآه شود:
مردم نادیده باشد روسیاه
مردم دیده بود مرآت ماه.
مولوی

لغت نامه دهخدا

پرآتش

(پُ تَ)

مملو از آتش.
- دل پرآتش، سخت غمگین. سخت اندوهناک:
پر از خون شد آن سنبل مشکبوی
دلش شد پرآتش پر از آب روی.
فردوسی.
دلم شد پرآتش ز تیمار اوی
که چون بود با گور پیکار اوی.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

میرتن

(تَ)

آن که خود را بزرگ می سازد. (ناظم الاطباء) (از شعوری ج 2 ورق 365)

لغت نامه دهخدا

میراش

دهی است از دهستان وسط بخش طالقان شهرستان تهران، واقع در 5 هزارگزی شمال باختری شهرک با 481 تن سکنه، راه آن ماشین رو است، عده ای از مردم ده برای تأمین معاش به گیلان و مازندران و تهران می روند و برمی گردند، (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 1)

لغت نامه دهخدا