- مکلئه (مُ لِ ءَ)
ارض مکلئه، زمین گیاهستان. (مهذب الاسماء). زمین گیاهناک. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)
معنی مکلئه - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(تَ)
لغت نامه دهخدا
بیعانه گرفتن. (منتهی الارب) (آنندراج) ، بکرانه رسانیدن کشتی. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). نزدیک گردانیدن کشتی را به کرانۀ رود. (از اقرب الموارد) ، بستن کشتی را. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، بجای آمدن که باد کم گذرد. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، بند کردن و بازداشتن، پیش آمدن و نگریستن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). به همه معانی رجوع به تکلیی ٔ شود
(مُ لَ ءِزز)
لغت نامه دهخدا
جمل مکلئز، شتر که تنگ بار پشت وی نااستوار باشد. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، ورترنجیده و منقبض. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)
(مُ کَلْ لَ لَ)
لغت نامه دهخدا
روضه مکلله، مرغزار پر از گلهای شکفته. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، آنکه گرد بر گرد کاسه گوشت نهاده بود. (مهذب الاسماء) : جفنه مکلله بالسدیف، کاسه ای که بر آن پاره های گوشت باشد. (از اقرب الموارد)
(مَ / مُ لَ)
لغت نامه دهخدا
باقی آب در چاه. (مهذب الاسماء). آب که در تک چاه بعد از کم شدن اندک اندک گرد آید، یا آب اندک که در تک چاه یا آوند باقی ماند. از اضداد است. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)